فَإِذَا نُقِرَ فِي النَّاقُورِ (8 ) فَذَلِكَ يَوْمَئِذ يَوْمٌ عَسِيرٌ (9 ) عَلَى الْكَافِرِينَ غَيْرُ يَسِير (10 ) ذَرْنِي وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًا (11 ) وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا (12 ) وَبَنِينَ شُهُودًا (13 )وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِيدًا (14 ) ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ (15 )كَلَّا إِنَّهُ كَانَ لاَِيَاتِنَا عَنِيدًا (16 ) سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا (17 ) إِنَّهُ فَكَّرَ وَقَدَّرَ (18 ) فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (19 ) ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ (20 ) ثُمَّ نَظَرَ (21 ) ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ (22 ) ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ (23 ) فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ يُؤْثَرُ (24 )إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ (25 ) سَأُصْلِيهِ سَقَرَ (26 ) وَمَا أَدْرَاكَ مَا سَقَرُ (27 ) لَا تُبْقِي وَلَا تَذَرُ (28 )لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ (29 ) عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ (30 )
بزرگان مكّه دور هم جمع شدند، وليد بزرگ آنان بود. وليد از آنان خواست تا همه متّحد شوند و درباره محمّد(صلى الله عليه وآله)سخنان خود را يكى كنند تا مردم سخنان آنان را باور كنند. وليد به آنان گفت: "به مردم بگوييد كه محمّد جادوگر است و مى خواهد بين شما اختلاف بيندازد".
محمّد(صلى الله عليه وآله) كنار كعبه براى مردم سخن مى گفت، بزرگان مكّه يكى پس از ديگرى جلو رفتند و به محمّد(صلى الله عليه وآله) گفتند: "اى جادوگر ! اى جادوگر !". مردم كم كم از دور محمّد(صلى الله عليه وآله) پراكنده شدند. او بعداً فهميد كه اين كار به دستور وليد بوده است. وليد، مغزِ متفكّر بزرگان مكّه بود.
اكنون مى خواهى از سرنوشتى كه در انتظار وليد است براى محمّد(صلى الله عليه وآله) سخن بگويى، اين سرنوشت دردناك در انتظار وليد و هر كس كه با دين تو دشمنى كند، مى باشد، تو مى خواهى با اين سخنان، دل محمّد(صلى الله عليه وآله) را شاد كنى.

* * *

اى محمّد ! وقتى براى بار دوم در صور اسرافيل دميده شود، همه انسان ها سر از خاك برمى دارند و روز قيامت بر پا مى شود، آن روز، روزِ سخت و مصيبت بارى براى كافران خواهد بود، آن روز هيچ آسايشى براى آنان نخواهد بود.
اى محمّد ! مرا با كسى كه او را آفريده ام، تنها بگذار !
من به او اين همه نعمت دادم، به او ثروت فراوان دادم، به او پسرانى دادم كه همواره نزد او و در خدمت او هستند، امّا او نمك نشناسى كرد !
من زندگى راحتى براى او فراهم كردم، او باز هم طمع دارد كه بر نعمت هايش بيفزايم، امّا هرگز چنين نخواهد شد و من ديگر به او نعمتى نخواهم داد، زيرا او با قرآن دشمنى كرد و آن را جادو و تو را جادوگر پنداشت، من به زودى او را با كوهى از رنج و سختى ها روبرو مى سازم، زيرا او براى دشمنى با قرآن، بسى فكر كرد و نقشه كشيد.[109]
مرگ بر او باد كه چنين براى دشمنى با حقّ، نقشه كشيد !
باز هم مرگ بر او باشد كه چگونه نقشه كشيد.
او نگاهى به اطراف خود كرد و روى در هم كشيد و ترش رويى كرد، سپس با تصميم قاطع از حقّ روى گردان شد و تكبّر ورزيد و سركشى كرد و سرانجام چنين گفت: "قرآن فقط جادو است، يك جادو كه مانند جادوهاى قديمى مى باشد، قرآن، هرگز وحى خدا نيست، قرآن فقط سخن يك انسان است".
اى محمّد ! او قرآن را جادو خواند و من به زودى او را به جهنّم مى اندازم و تو چه مى دانى كه جهنّم چيست؟ آتشى سوزان كه هر كس در آنجا گرفتار شود، نه مى ميرد و نه زنده مى ماند، او پيوسته در ميان مرگ و زندگى گرفتار است، هر بار كه پوست بدنش مى سوزد و بار ديگر، پوست بدنش سالم مى شود تا بارها بسوزد. جهنّم آتشى است كه رنگ پوست را دگرگون و سياه مى كند.
اى محمّد ! هيچ كس نمى تواند از جهنّم فرار كند، نوزده فرشته بر آن آتش گمارده شده اند.

* * *

مناسب است در اينجا سه نكته را بنويسم:
* نكته اوّل
وليد، مغز متفكّر بزرگان مكّه بود، خدا به او ثروت بسيار زيادى داده بود، باغ هاى فراوان در طائف، شترهاى فراوان و سكّه هاى فراوان طلا.[110]
او بسيار مغرور بود و به ديگران مى گفت: "اين ثروت من، نشانه آن است كه خدا مرا دوست دارد"، امّا اين سخن باطل بود، هرگز ثروت، نشانه محبّت خدا نيست، همان گونه كه فقر نشانه خشم خدا نيست. ثروت و فقر فقط وسيله اى براى امتحان انسان ها مى باشند، خدا يكى را با ثروت امتحان مى كند، ديگرى را با فقر. به گروهى ثروت مى دهد تا ببيند آيا شكرگزار خواهند بود يا نه، گروهى ديگر را به فقر مبتلا مى كند تا ببيند آيا بر سختى ها صبر خواهند داشت يا نه.
وليد در پايان عمر همه ثروت خود را از دست داد و پسران او هم مُردند و با مشكلات زيادى روبرو شد. در آيه 17 اين سرنوشت او به اين صورت بيان شده است: "من به زودى او را با كوهى از رنج و سختى ها روبرو مى سازم". زندگى براى وليد بسيار سخت شد، زيرا تحمّل فقر براى كسى كه زمانى، ثروت زيادى داشته است، بسيار طاقت فرسا مى باشد.
وليد دوازده پسر داشت، يكى از پسران او "خالدبنوليد" است، خالدبنوليد همان كسى است كه در سال سوم هجرى، در جنگ اُحد، فرماندهى گروهى از سپاه كفر را به عهده داشت و از پشت سر به مسلمانان حمله كرد و سبب شهادت گروه زيادى از مسلمانان شد. او دشمنى زيادى با خاندان پيامبر داشت.
* نكته دوم
در آيه 30 ذكر شده است كه تعداد مأموران جهنّم، نوزده فرشته مى باشد، حقايق جهان آخرت براى ما پوشيده است و ما نمى دانيم چرا خدا نوزده فرشته را مأمور جهنّم نموده است. به هر حال، عدد 19 براى مأموران عذاب مى باشد.
در "بهائيّت" عدد 19 بسيار مقدّس است، تعداد ماه هاى آنان 19 عدد است و روزهاى هر ماه هم 19 عدد مى باشد، بهائيّت يك آيين انحرافى است و اين آيين انحرافى بايد مقدّسات خود را هم با عدد فرشتگان عذاب هماهنگ كند !
* نكته سوم
در سال 1362 هجرى شمسى، نويسنده اى مصرى به نام "رشاد خليفه" ادّعاى تازه اى مطرح كرد و كتابى به نام "معجزة القرآن الكريم" را در بيروت چاپ نمود. او در آمريكا زندگى مى كرد. او با استفاده از كامپيوتر به اين نتيجه رسيد كه قرآن، نظم رياضى عجيبى دارد و ادّعا كرد كه آمار حروف و كلمات قرآن "مَضرَب عدد نوزده" مى باشد، يعنى مى توان آن را بر عدد 19 تقسيم كرد.
اين سخن او با استقبال زيادى روبرو شد و گروهى آن را به عنوان معجزه رياضى قرآن ذكر كردند و درباره آن مقالات زيادى نوشتند.
وقتى به بررسى ادّعاى اين نويسنده مى پردازيم، مى بينيم كه آمارهاى او در بسيارى از موارد، خلاف واقع است. در اينجا فقط اشاره اى كوتاه به سخنان آقاى رشاد مى كنم:
آقاى رشاد مى گويد: "سوره ناس كه آخرين سوره قرآن است، 114 حرف دارد كه بر عدد 19 تقسيم مى شود".
وقتى اين سوره را بررسى مى كنيم به اين نتيجه مى رسيم: اگر "بسم الله الرحمن الرحيم" را جزء اين سوره بدانيم، حرف هاى اين سوره 99 حرف است كه بر 19 قابل تقسيم نيست. اگر "بسم الله الرحمن الرحيم" را جزء سوره حساب نكنيم، حروف اين سوره 80 حرف مى شود كه باز هم بر 19 تقسيم نمى شود.
آقاى رشاد مى گويد: "سوره نصر، 19 حرف دارد"، وقتى بررسى مى كنيم مى بينم كه چنين مطلبى درست نيست، زيرا اين سوره 18 كلمه دارد.
يكى از ادّعاهاى ديگر آقاى رشاد اين مطلب است: "در سوره هايى كه با حروف مقطّعه آغاز مى شوند، نظم رياضى عجيبى وجود دارد".
او براى مثال سوره بقره را ذكر مى كند: اين سوره با سه حرف "الم" آغاز مى شود. در اين سوره، حرف الف بيشتر از همه سوره هاى قرآن تكرار شده است".
وقتى به بررسى قرآن مى پردازيم مى بينيم كه اين مطلب در همه سوره هايى كه حروف مقطّعه دارند، صحيح نيست.
مثلاً سوره "ن" كه با حرف "ن" آغاز مى شود، امّا حرف "ن" در اين سوره بيشتر از همه سوره هاى قرآن تكرار نشده است. در سوره "حجر" حرف "ن" بيشتر از سوره "ن" استفاده شده است. در واقع سوره "ن" اين ادّعاى آقاى رشاد را رد مى كند.
امروزه نرم افزارهاى قوى به كمك پژوهشگران آمده اند و آنان با استفاده از آن نرم افزارها، كشف كرده اند كه بسيارى از آمارهاى رشاد، غلط است.
نهايت كار آقاى رشاد به انحراف هاى عجيبى كشيده شد !
او در ماه رمضان 1408 رسماً ادّعا كرد كه پيامبر خداست و از سوى خدا براى هدايت مردم فرستاده شده است تا دين نهايى را براى انسان ها بياورد ! ادّعايى كه با اعتقاد مسلمانان تعارض داشت و باعث شد تا او در ميان مسلمانان منفور گردد. در نهايت او به دست يكى از مسلمانان تندرو به قتل رسيد.
افسوس كه عدّه اى از مسلمانان در ابتداى كار، نادانسته سخن او را تأييد كردند !
وقتى من درباره سوره بقره تحقيق مى كردم، در يكى از كتاب هاى تفسيرى ديدم كه كتاب رشاد را به عنوان "معجزه رياضى قرآن" ذكر كرده اند ! (براى احترام از آن كتاب تفسير، نام نمى برم).
وقتى چيزى معجزه است كه نقصى در آن وجود نداشته باشد، ادّعاهاى آقاى رشاد در بعضى موارد صحيح است ولى در موارد زيادى هم غلط است !!
قرآن ما را به تدبّر در پيام هاى اين كتاب آسمانى دعوت مى كند، وظيفه ما اين است كه به مفهوم اين پيام ها توجّه كنيم و آن را براى مردم جهان بيان كنيم، چرا عدّه اى دوست دارند هر حرفى را بدون بررسى و تحقيق، بنويسند و آن را به اسم اسلام، نشر بدهند؟ آيا اين كار به نفع قرآن و اسلام است؟

* * *