إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَيْكُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَيْكُمْ كَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا (15 ) فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِيلًا (16 )
وقتى محمّد(صلى الله عليه وآله) به مردم مكّه خبر مى داد كه خدا او را به پيامبرى برگزيده است، تعجّب مى كردند، آنان انتظار داشتند كه خدا فرشته اى را به پيامبرى بفرستد و باور نمى كردند كه يك انسان به اين مقام رسيده است.
اكنون تو به آنان خبر مى دهى كه تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را براى هدايت آنان فرستادى و او در روز قيامت بر اعمال آنان گواهى خواهد داد. تو در روز قيامت در هر امّتى، گواه و شاهدى از خود آنان مى آورى. هر پيامبرى براى امّت خود گواهى مى دهد، محمّد(صلى الله عليه وآله) هم براى مسلمانان گواهى مى دهد.
محمّد(صلى الله عليه وآله) اوّلين پيامبر تو نيست، قبل از او پيامبران زيادى را فرستاده اى، همه آنان انسان بوده اند. تو موسى(عليه السلام) را براى هدايت فرعون فرستادى، امّا فرعون نافرمانى كرد و سخن موسى(عليه السلام) را قبول نكرد و تو مدّتى به او مهلت دادى، وقتى فرصت او به پايان رسيد، او را به سختى عذاب نمودى و در رود نيل غرق كردى.

* * *