أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالُْمجْرِمِينَ (35 ) مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ (36 ) أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ (37 ) إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ (38 ) أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ (39 )سَلْهُمْ أَيُّهُمْ بِذَلِكَ زَعِيمٌ (40 )أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ فَلْيَأْتُوا بِشُرَكَائِهِمْ إِنْ كَانُوا صَادِقِينَ (41 )
كافران تصوّر مى كنند كه سرانجام مؤمنان با آنان يكسان است، آنان مى پندارند كه هيچ كس به جهنّم نخواهد رفت.
اين پندار باطلى است !
چگونه ممكن است كه تو مؤمنان را همانند مُجرمان و كافران گناهكار قرار دهى؟
به راستى آنان را چه مى شود كه اين گونه قضاوت مى كنند؟
آيا كتابى از آسمان نازل شده است و به آنان خبر داده است كه سرنوشت مؤمنان با كافران يكسان است؟ آيا در آن كتاب آسمانى، هر چه را كه آن ها مى خواهند، برايشان نوشته شده است؟
آيا آنان عهد و پيمانى با تو دارند؟
شايد خيال مى كنند كه با تو عهدى دارند و به خاطر آن عهد، در روز قيامت، تو به سخنشان گوش مى دهى و آنان را عذاب نمى كنى !
چرا آنان فكر نمى كنند، كدام يك از آنان، چنين چيزى را ضمانت مى كند؟ كدام يك از آنان از اين پيمان خبر دارد؟
ولى اين خيال باطلى است، آنان هيچ پيمانى با تو ندارند.
آنان بُت هاى خود را مى پرستند و خيال مى كنند بُت ها شريك تو هستند و مى توانند آنان را شفاعت كنند و از عذاب نجات دهند، امّا اين بُت ها، چيزى جز قطعه هاى سنگ نيستند و هرگز شريك تو نيستند، اگر آنان راست مى گويند ثابت كنند كه بُت ها شريك تو هستند؟
چرا آنان اين قدر نادانند، چگونه مى شود كه قطعه هاى سنگ، شريك تو باشند؟ بُت ها نه سخن مى گويند و نه كارى مى توانند انجام دهند.
آرى، همه انسان ها را در روز قيامت زنده مى كنى، مؤمنان را در بهشت (كه نشانه رحمت توست) جاى مى دهى و كافران را در آتش جهنّم گرفتار مى سازى، در آن روز هيچ يار و ياورى نخواهد بود.

* * *