إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ (15 )
تو انسان را به اين دنيا آوردى تا راه كمال را بپيمايد و به رستگارى برسد. تو نعمت هاى فراوانى به انسان مى دهى، اين نعمت ها وسيله اى براى امتحان اوست، خيلى ها ادّعاى ايمان مى كنند، امّا وقتى زمان امتحان شود، دست از ايمان خود برمى دارند.
تو از همه چيز باخبر هستى و نيازى به امتحان بندگانت ندارى، تو مى خواهى آنان خودشان را بهتر بشناسند.
به راستى بشر بيشتر با چه چيزى امتحان مى شود؟
مال.
فرزند.
علاقه به فرزندان از يك سو و جاذبه مال و ثروت دنيا از سوى ديگر، كشش نيرومندى در انسان ايجاد مى كند و در جايى كه رضاى تو مساوى با جدايى از فرزند و از دست دادن مال باشد، كار سخت مى شود و امتحان مشكل مى شود، آرى، تو اموال و فرزندان را وسيله امتحان انسان قرار دادى، تو به كسانى كه در اين امتحان سربلند بيرون مى آيند، پاداشى بس بزرگ عطا مى كنى.

* * *