وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10 ) وَإِذَا السَّمَاءُ كُشِطَتْ (11 ) وَإِذَا الْجَحِيمُ سُعِّرَتْ (12 ) وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13 )عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14 )
سخن از حوادث روز قيامت بود، روزى كه پرونده اعمال هر انسانى را به دست او مى دهند و اين پرونده ها گشوده مى شوند و آن ها مى بينند كه همه رفتارها و كردارشان در آن ثبت شده است.
روزى كه پرده از آسمان گشوده مى شود و فرشتگان فرود مى آيند. در آن روز، پرده ها از جلوى چشم انسان ها برداشته مى شود، آنان مى توانند فرشتگان را ببينند، آرى، آن روز، روز "شهود" است. روزِ ديدن ! در آن روز، انسان، غيب را مى بيند و حقايق براى او آشكار مى گردد.
روزى كه دوزخ افروخته و شعلهور گردد تا كافران در آتش آن بسوزند، روزى كه بهشت به مؤمنان نزديك شود و فرشتگان مؤمنان را به بهشت راهنمايى كنند تا در آنجا آسايش يابند.
وقتى همه اين حوادث روى دهد، هر كس خواهد دانست كه براى آخرت خويش چه چيزى حاضر كرده است، در آن روز، همه، نتيجه كارهاى خود را مى بينند.
تو خدايى هستى كه هرگز به بندگان خود ظلم نمى كنى و در روز قيامت به مؤمنان پاداش مى دهى و نمى گذارى اجر آنان از بين برود، وقتى من كار خوبى انجام مى دهم، مى دانم تو در روز قيامت پاداش مرا مى دهى، انسانى كه به تو باور دارد، مى داند كه سرانجام، تو به خوبى هاى او، پاداش مى دهى، كسانى هم كه راه كفر را برگزيدند به نتيجه كفر و گناهان خود مى رسند و در جهنّم گرفتار آتش مى شوند.

* * *