إِنَّ لِلْمُتَّقِينَ مَفَازًا (31 ) حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا (32 ) وَكَوَاعِبَ أَتْرَابًا (33 ) وَكَأْسًا دِهَاقًا (34 ) لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًا وَلَا كِذَّابًا (35 ) جَزَاءً مِنْ رَبِّكَ عَطَاءً حِسَابًا (36 ) رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لَا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطَابًا (37 )
از سرنوشت كافران سخن گفتى، اكنون مى خواهى از سرنوشت مؤمنان پرهيزكار سخن بگويى، در روز قيامت مؤمنان به رستگارى بزرگى مى رسند و از عذاب رهايى مى يابند، آنان به باغ هاى بهشتى مى روند، باغ هايى كه انواع درختان انگور دارد.
در بهشت، مردان مؤمن با زنانِ بهشتى ازدواج مى كنند، آن زنانِ بهشتى، همگى جوان و زيبا هستند.
مؤمنان در سايه درختان بر تخت ها تكيه مى دهند و خدمتگزاران جام هاى لبريز از نوشيدنى هاى پاك براى آنان مى آورند.
مؤمنان در بهشت نه سخن بيهوده اى مى شنوند و نه دروغى !
آرى، آنجا هيچ اثرى از دروغ، بيهوده گويى، تهمت، حسد و كينه نيست، همه با هم دوست هستند و ميان آنان صفا و صميميّت موج مى زند.
همه اين نعمت ها، پاداشى از طرف توست كه بخشش تو، فراوان است.[6]
تو خداى آسمان ها و زمين مى باشى، تو خداى هر چه بين آسمان ها و زمين است مى باشى. تو خداى مهربان هستى و به بندگانت مهربانى مى كنى.
در روز قيامت كه همه براى حسابرسى به پيشگاه تو جمع مى شوند، هيچ كس نمى تواند بدون اجازه تو سخن بگويد.

* * *