بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا (1 ) وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا (2 ) وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا (3 )فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا (4 )فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا (5 )
تو مى خواهى از روز قيامت سخن بگويى تا انسان ها به فكر آن روز باشند، قيامت، حقّ است، سخن تو نيز جز حقّ و راستى نيست، تو نياز به سوگند ندارى، امّا مى خواهى كافران را از خواب غفلت بيدار كنى. آنان راه كفر و انكار را مى پيمايند و به سخن محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان نمى آورند و او را دروغگو مى خوانند.
وقتى مرگ انسان ها فرا مى رسد، تو عزرائيل را با گروهى از فرشتگان مى فرستى تا جان انسان ها را بگيرند. اكنون به آن فرشتگان سوگند ياد مى كنى، همان فرشتگانى كه روح كافران را به سختى مى گيرند و روح مؤمنان را با مدارا و به آرامى مى گيرند.
به فرشتگانى سوگند ياد مى كنى كه براى انجام فرمان تو، همچون تندباد پرواز مى كنند و بر يكديگر سبقت مى گيرند و امور جهان را تدبير مى كنند. آرى، فرشتگان، جهان هستى را با دقّت اداره مى كنند و هرگز نافرمانى تو را نمى كنند.
تو به اين فرشتگان سوگند ياد مى كنى كه قيامت حقّ است و همه انسان ها زنده خواهند شد و براى حسابرسى به پيشگاه تو خواهند آمد.

* * *