قُتِلَ الاِْنْسَانُ مَا أَكْفَرَهُ (17 ) مِنْ أَيِّ شَيْء خَلَقَهُ (18 ) مِنْ نُطْفَة خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ (19 ) ثُمَّ السَّبِيلَ يَسَّرَهُ (20 )ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ (21 ) ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ (22 ) كَلَّا لَمَّا يَقْضِ مَا أَمَرَهُ (23 )
تو قرآن را براى هدايت مردم فرستادى، امّا بزرگان مكّه آن را دروغ پنداشتند و به آن ايمان نياوردند، سخن خويش را چنين ادامه مى دهى:
مرگ بر كافر و ناسپاسى كه حقّ و حقيقت را شناخت و آن را انكار كرد ! به راستى كه او چقدر ناسپاس است !
او گرفتار غرور و تكبّر شده است ! چرا او فكر نمى كند كه از چه آفريده شده است؟
از نطفه اى بدبو !
تو او را از نطفه اى ناچيز آفريدى و سپس به او تكامل جسم و روح بخشيدى و او را به اين صورت درآوردى و راه هدايت را به او نشان دادى، به او مهلت مى دهى تا در اين دنيا زندگى كند، سپس مرگ او را مى رسانى و جانش را مى گيرى و او را در قبر جاى مى دهى و هر وقت كه بخواهى، قيامت را برپا مى كنى و او را زنده مى كنى تا به حسابش رسيدگى كنى.
تو اين همه نعمت به انسان دادى، زندگى و مرگ او در دست توست، امّا آيا او تو را مى پرستد و شكر تو را به جا مى آورد؟
هرگز. او راه كفر را برمى گزيند و از فرمان تو اطاعت نمى كند، او گردنكشى مى كند و حقّ را انكار مى كند و از سعادت و رستگارى محروم مى شود.

* * *