يكى از شيعيان حضور امام صادق(عليه السلام) رسيد، آن حضرت او را اهل معرفت يافتند و براى همين اين حديث را براى او بيان كردند:
خدا در روز قيامت به سه گروه، نظر رحمت نمى كند و آنان را به عذاب سختى گرفتار مى سازد:
گروه اوّل كسانى هستند كه به دروغ، ادعاى امامت مى كنند.
گروه دوم كسانى هستند كه ولايت امام معصوم را قبول نمى كنند.
گروه سوم كسانى هستند كه بر اين باورند كه دو دشمن اصلى ما، مسلمان بوده اند.[76]

* * *

اين يك واقعيت است: "كسانى كه در خانه فاطمه(عليها السلام) را آتش زدند، بهره اى از اسلام نداشتند"، اگر من باور داشته باشم كه آنان از دين خدا بهره اى برده بودند، به عذاب سختى گرفتار خواهم شد. اين سخن صريح امام صادق(عليه السلام)است. اين حديث در كتاب "اصول كافى" ذكر شده است، اين كتاب، معتبرترين كتاب حديثى شيعه مى باشد.
من بايد لحظه اى فكر كنم: به راستى چرا دشمنان با خاندان پيامبر دشمنى كردند؟ چرا حقّ على(عليه السلام) را غصب كردند؟ چرا اين همه ظلم و ستم نمودند؟
وقتى من مى توانم به جواب سؤال خود برسم كه باور كنم آنان بهره اى از ايمان نداشتند، هدف آنان، دشمنى با خدا و دشمنى با پيامبر بود، آنان دشمن دين خدا بودند و نمى خواستند خدا در روى زمين، عبادت شود.
آرى، آنان با خدا دشمن بودند و مى خواستند مردم را از دين دور كنند، البته براى اين هدف خود، چاره اى جز ظلم به اهل بيت(عليهم السلام) نداشتند، آنان نمى توانستند به صورت علنى با اسلام و پيامبر دشمنى كنند، ولى وقتى پيامبر از دنيا رفت، فضا را مناسب ديدند و موقعيّت را براى ظلم بر اهل بيت(عليهم السلام)آماده ديدند، براى همين تا آنجا كه توانستند در حقّ خاندان پيامبر ستم نمودند.