وقتى كه خدا آدم (عليه السلام) را آفريد، به فرشتگان فرمان داد تا بر او سجده كنند. در آن زمان، شيطان در ميان فرشتگان بود، او هم بايد اين دستور را اطاعت مى كرد، ولى او تكبّر ورزيد و بر آدم (عليه السلام) سجده نكرد.
اكنون آيه 75 سوره "ص" را مى خوانم: (أَسْتَكْبَرْتَ أَمْ كُنْتَ مِنَ الْعَالِينَ ).
اين آيه مى گويد: خدا به شيطان چنين گفت: "اى شيطان! چرا بر آدم سجده نكردى؟ من او را با دستِ قدرت خويش آفريدم. آيا تكبّر ورزيدى يا اين كه از كسانى هستى كه مقامى بالا دارند؟".
شيطان در پاسخ گفت: "من بهتر از آدم هستم. تو مرا از آتش آفريدى و او را از گِل، پس من بر او سجده نكردم". خدا در پاسخ گفت: "اى شيطان! از مقام فرشتگان من دور شو! تو ديگر شايستگى اين مقام را ندارى، تو از درگاه من رانده شدى و تا روز قيامت، لعنت من بر تو خواهد بود".
آرى، شيطان با سخن خود نشان داد كه تكبّر ورزيده و خود را برتر از آدم (عليه السلام)مى دانسته است. آرى، خودبينى، يادگارى است كه از شيطان مانده است، اين اوّلين گناه و معصيتى است كه در ابتداى آفرينشِ دنيا پديدار شد، ريشه همه فسادها به تكبّر و خودبينى برمى گردد.
در اينجا بايد به نكته اى توجّه كنم: خدا به شيطان گفت: "آيا تو از كسانى بودى كه مقامى والا دارند؟" به راستى منظور از اين سخن چيست؟
يكى از ياران پيامبر درباره اين آيه از آن حضرت سؤال كرد. پيامبر براى او مقام نورانيّت پنج تن را بيان نمود.
كدام پنج تن؟
محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين (عليهم السلام).
فقط خدا بود و هيچ آفريده اى با او نبود، زمين و آسمان ها نبود، هيچ چيز نبود، پس از آن، خدا اراده كرد تا جهان را خلق كند، ابتدا نورِ محمّد، على، فاطمه، حسن و حسين (عليهم السلام) را آفريد. اين پنج نور مقدّس، خدا را حمد و ستايش مى كردند. پس از آن خدا، عرش خود را آفريد و اين نورها را در عرش خود قرار داد. فرشتگان از اين نورها ياد گرفتند كه چگونه خدا را حمد و ستايش كنند.
وقتى خدا آدم (عليه السلام) را آفريد، از فرشتگان خواست تا بر آدم (عليه السلام) سجده كنند، شيطان سركشى كرد، خدا به او گفت: "اى شيطان! مقام تو مانند نورهايى كه در عرش من هستند، نيست. پس چرا بر آدم سجده نكردى؟ مقام تو كه پايين تر از آدم است".[15]
هر كس در اين سخن دقت كند، به روشنى در مى يابد كه فاطمه (عليها السلام)زنى عادى نبوده است، نور او قبل از خلقت زمين و آسمان ها آفريده شده است و داراى مقام والايى نزد خدا مى باشد.