آقاى جُعفى يكى از ياران امام باقر و صادق (عليهما السلام) بود، او بارها آيه 83 سوره صافات را خوانده بود، آنجا كه خدا چنين مى گويد:
(وَإِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لاَِبْرَاهِيمَ).
"ابراهيم يكى از شيعيان و پيروان او بود".
جُعفى دوست داشت تفسير اين آيه را از امام صادق (عليه السلام) بشنود، زيرا بر اين باور بود كه قرآن را بايد اهل بيت (عليهم السلام)تفسير كنند.
او اهل كوفه بود، او بار سفر بست و به سرزمين حجاز سفر كرد تا هم، حجّ به جا آورد و هم امام صادق (عليه السلام) را ببيند. وقتى او خدمت امام رسيد، اين آيه را خواند و درباره تفسير آن سؤال كرد.
امام صادق (عليه السلام) در جواب به او چنين فرمود:
روزى خدا پرده ها را از جلوى چشم ابراهيم (عليه السلام) كنار زد و او به آسمان نگاه كرد و عرش خدا را ديد. او در عرش خدا چهارده نور را ديد، پس چنين گفت: "بارخدايا! اين نورها چيست؟". خدا به او چنين وحى كرد: "اين نور محمّد و آل محمّد است". خدا نام محمّد و على و فاطمه (عليهم السلام) را براى ابراهيم (عليه السلام) گفت و سپس نام يازده امامى كه از نسل على و فاطمه (عليهما السلام) هستند را براى ابراهيم (عليه السلام)بيان كرد.
ابراهيم (عليه السلام) آن روز فهميد كه راز اين چهارده نور چيست، آن ها نور محمّد و دوازده امام و نورِ فاطمه (عليهم السلام) بودند. سپس ابراهيم (عليه السلام) در كنار آن نورها، نورهاى ديگرى را ديد و پرسيد:
ــ بارخدايا! اين نورهايى كه در اطراف اين چهارده نور هستند، چيست؟
ــ اين ها، نور شيعيان على (عليه السلام) مى باشد.
ــ بارخدايا! مرا هم از شيعيان على (عليه السلام) قرار بده!
اين دعاى ابراهيم (عليه السلام) بود و خدا دعاى او را مستجاب كرد.[13]

* * *

معناى آيه طبق سخن امام صادق (عليه السلام) چنين مى شود: "ابراهيم (عليه السلام) يكى از شيعيان و پيروان على (عليه السلام) بود".
وقتى ابراهيم (عليه السلام)، نورِ فاطمه (عليها السلام) و پدر و شوهر و فرزندان او را ديد، چنين دعا كرد و خدا هم دعاى او را مستجاب نمود.
آرى، ابراهيم (عليه السلام) بعد از آن كه امتحان هاى بزرگ را پشت سر گذاشت و حاضر شد اسماعيلش را در راه خدا قربانى كند، به آنجا رسيد كه بتواند به مقام فاطمه (عليها السلام) آگاهى پيدا كند و به معرفت او برسد. آرى، هر كسى شايستگى آن را ندارد كه از مقام نورانيّت فاطمه (عليها السلام) دركى داشته باشد!