روزى از روزها، پيامبر به خانه فاطمه (عليها السلام) آمد، على و حسن و حسين (عليهم السلام)هم در آنجا بودند، پيامبر همه آنان را نزد خود فرا خواند و سپس دست به دعا برداشت و چنين دعا كرد: "خدايا! تو خودت مى دانى كه آنان خاندان من هستند. از تو مى خواهم با دوستان آنان، دوست باشى و دشمنان آنان را دشمن بدارى. خدايا! هر كس آنان را يارى كند، تو او را يارى كن و آنان را از هر پليدى دور گردان".
پس از آن، پيامبر رو به على (عليه السلام) كرد و گفت: "على جان! تو امام اين مردم هستى و بعد از من، تو جانشين من هستى، در روز قيامت مؤمنان را به سوى بهشت راهنمايى مى كنى".
سپس چنين گفت: "در روز قيامت دخترم فاطمه، به سوى بهشت مى رود در حالى كه در چهار طرف او، هفتاد هزار فرشته به خدمت ايستاده اند، به راستى كه دخترم سرور زنان جهان است".
پيامبر فرصت را غنيمت شمرد و از راز بزرگى پرده برداشت، سپس چنين گفت: "وقتى دخترم فاطمه در محراب خود به نماز مى ايستد، هفتاد هزار فرشته به او سلام مى كنند. اين ها، همه فرشتگان مقرّب درگاه خدايند، آنان به او چنين مى گويند: اى فاطمه! خدا تو را برگزيد و از پليدى ها پاك گردانيد و تو را سرور زنان جهان قرار داد".[14]

* * *

اكنون كه من اين حديث را مى نويسم به فكر فرو مى روم، وقت نماز كه فرا مى رسيد، هفتاد هزار فرشته به فاطمه (عليها السلام) سلام مى دادند و به او مى گفتند: "خدا تو را برگزيده است...".
به راستى چرا خدا به فرشتگان چنين دستورى داده بود؟ چرا بايد هر روز، هزاران بار فرشتگان اين جمله را بگويند؟ چه رازى در اين ميان نهفته است؟!
به ياد سخن سيّدفضل الله مى افتم، او همه ويژگى هاى غيبى فاطمه (عليها السلام)را انكار كرد و گفت: "فاطمه (عليها السلام) در شرايطى بود كه رشد معنوى و عقلى برايش فراهم شد و اين تنها ويژگى او بود".
كاش سيّدفضل الله به اين حديث توجّه مى كرد: هفتاد هزار فرشته هر روز بارها به فاطمه (عليها السلام) مى گفتند: "خدا تو را برگزيد". همه مقام ها و شرايط غيبى فاطمه (عليها السلام) به خاطر اين است كه خدا او را برگزيده است، راز همه عظمت فاطمه (عليها السلام) در اين جمله است، خدا او را برگزيده است، اين كار، كار خداست، نه كار شرايط اجتماعى!