مناسب مى بينم كه سخنى از امام صادق(عليه السلام) را در اينجا بنويسم، آن حضرت به يكى شيعيانش چنين فرمود: بدان كه خدا ما را آفريد و همه زيبايى ها را در آفرينش ما قرار داد، او ما را چشم خود در ميان مردم قرار داد،
او ما را زبان گوياى خود در ميان مخلوقات قرار داد،
او ما را دست خود براى مهربانى به مردم قرار داد،
او ما را چهره خود براى توجّه مردم به او قرار داد،
او ما را درى به سوى خودش قرار داد،
او ما را گنجينه داران خود در آسمان ها و زمين قرار داد،
بدان كه به خاطر ماست كه درخت ها ميوه مى دهند و نهرها جارى مى شود، به خاطر ماست كه باران مى بارد و گياه از زمين مى رويد، اگر ما نبوديم خدا هرگز عبادت نمى شد...

* * *

اين حديث به نكات مهمّى اشاره مى كند، پيش از اين درباره "چهره خدا" سخن گفتم، ولى منظور از "چشم خدا" در اين حديث چيست؟ با چشم است كه انسان مى تواند ببيند، اگر من بخواهم شاهد بر عمل و كردار كسى باشم به وسيله چشم اين كار را انجام مى دهم، خدا هم اهل بيت(عليهم السلام) را شاهد بر رفتار و كردار بندگان قرار داده است تا در روز قيامت نسبت به عملكرد انسان ها شهادت بدهند، خدا به اهل بيت(عليهم السلام) چنين قدرتى داده است كه از همه رفتار ما باخبرند و رازهاى دل ما را به اذن خدا مى دانند، خدا خودش نيز بر رفتار ما آگاهى كامل دارد و خودش شاهد رفتار ما هست، ولى او اهل بيت(عليهم السلام) را هم شاهد رفتار ما قرار داده است، براى همين است كه درباره اهل بيت(عليهم السلام)مى گويند كه آنها "چشم خدا" هستند، يعنى آنها از طرف خدا شاهد رفتار ما هستند.

* * *

امام صادق(عليه السلام) فرمود: "خدا ما را زبان خود در ميان مخلوقات قرار داد"، به راستى منظور از "زبان خدا" چيست؟
انسان با زبان خود سخن مى گويد و خواسته خود را آشكار مى سازد، اگر من بخواهم مطلبى را به كسى بگويم، با زبان سخن خود را بازگو مى سازم، خدا هم به وسيله اهل بيت(عليهم السلام) خواسته هاى خود را بيان مى كند، اهل بيت(عليهم السلام)دين واقعى را براى مردم بازگو مى كنند، حلال و حرام خدا را روشن مى سازند، براى همين است كه درباره اهل بيت(عليهم السلام) مى گويند كه آنها "زبان خدا" هستند يعنى آنان خواسته هاى خدا را بازگو مى كنند.

* * *

امام صادق(عليه السلام) فرمود: "خدا ما را دست مهربان خود قرار داد" به راستى منظور از "دست مهربان خدا" چيست؟
اگر من بخواهم به فقيرى كمك كنم مقدارى پول در دست مى گيرم و آن پول را به او مى دهم، شايد هم مقدارى گوشت و ميوه تهيّه كنم و به در خانه او بروم و به او بدهم، خدا هم رحمت و مهربانى خود را به وسيله اهل بيت(عليهم السلام)به انسان ها مى رساند، پس آنها دست مهربانى خدا هستند، باران به بركت وجود آنان مى بارد، درختان به بركت آنها ميوه مى دهند، همه به بركت آنها روزى مى خورند.
آرى، اهل بيت(عليهم السلام) جلوه مهربانى خدايند، سايه مهربانى آنها بر سر همه آفريده ها بوده است و خواهد بود، براى همين است كه درباره اهل بيت(عليهم السلام)مى گويند كه آنها "دست مهربان خدا" هستند يعنى آنان جلوه مهربانى هستند.

* * *

امام صادق(عليه السلام) فرمود: "خدا ما را درى به سوى خودش قرار داد" به راستى منظور از "درى به سوى خدا" چيست؟
اگر كسى بخواهد وارد خانه بشود بايد از در وارد شود، كسى كه مى خواهد وارد خانه معرفت و بندگى خدا بشود، بايد از راه اهل بيت(عليهم السلام) وارد شود، از غير اين راه نمى توان وارد خانه بندگى خدا شد، راه بندگى خدا همان راهى است كه اهل بيت(عليهم السلام) بيان كرده اند، حتى فرشتگان نيز درس توحيد و يكتاپرستى را از آنان فرا گرفته اند، اگر اهل بيت(عليهم السلام) نبودند هيچ كس نمى توانست به معرفت خدا برسد.
آرى، هر كس مى خواهد به خدا نزديك شود بايد با اهل بيت(عليهم السلام) آشنا شود و سخنان آنها را بشنود و از آنان درس بياموزد، راه بندگى خدا فقط راه آنان است براى همين به آنان "درى به سوى خدا" مى گويند.

* * *

خدا صفات زيادى دارد، او مهربان است، داراى علم زيادى است، قدرت دارد و...، همه اين صفات زيباى خدا را مى توانى در اهل بيت(عليهم السلام) بيابى، آنها محلّ ظهور اين صفات خدايى در اين دنيا هستند، قدرت خدا بى اندازه است، علم او هم همين طور بى اندازه است، صفات و خوبى هاى خدا حدّ و اندازه ندارد، امّا تو مى توانى آن مقدار از صفات خدا را كه مى شود در اين دنيا جلوه كند، در وجود آنها بيابى.
اين ها گوشه اى از مقام والاى اهل بيت(عليهم السلام) است، آنان همه كاره دنيا و آخرت هستند، ولى با همه اين ها، آنها بنده خدايند، خدا آنان را آفريده است و نيازمند به خدايند، از خودشان هيچ ندارند، هر چه دارند، خدا به آنها داده است. خدا بى نياز است و به هيچ چيز و هيچ كس نياز ندارد، ولى اهل بيت(عليهم السلام)به خدا نيازمند هستند، فقير درگاه او هستند و هر چه دارند از او دارند.