از قديم گفته اند: "دروازه را مى توان بست ولى دهان مردم را نمى توان بست"، حرف مردم، امان بعضى ها را مى برد و آنان از هدف خويش كوتاه مى آيند و از راه خود دست مى كشند. مؤمن بايد براى رسيدن به يقين تلاش كند و به حقيقت دست يابد و آن گاه كه به حق رسيد، در راه آن مقاوم باشد، انسان با ايمان نبايد از سرزنش ديگران، پروايى داشته باشد!
اين سخن توست: "اگر در دست تو گردويى باشد و مردم بگويند آنچه در دست دارى، گوهر است، به حال تو سودى ندارد، زيرا تو يقين دارى كه آن، گردوست. اگر در دست تو گوهرى باشد و مردم بگويند گردوست، به حال تو ضررى ندارد زيرا تو خودت مى دانى در دست تو گوهرى ارزشمند است".
آرى، گام اول موفقيّت اين است كه به راه خود يقين پيدا كنم، بعد از آن ديگر، هر كس مى خواهد مرا سرزنش كند، سخن آنان هيچ ضررى به من نمى زند، كسى كه به يقين رسيد ديگر همچون كوه استوار مى ماند و هرگز متزلزل نمى شود.
انسان مؤمن در كارهايش رضايت و خشنودى خدا را در نظر مى گيرد، از تعريف كردن ديگران مغرور نمى شود همانطور كه با سرزنش عيب جويان از راه خود پشيمان نمى شود.

* * *

خدا را شكر مى گويم كه اين كتاب به پايان رسيد و همه ما با چهل سخن از سخنان امام كاظم(عليه السلام) آشنا شديم، اميدوارم كه بتوانيم به اين سخنان عمل كنيم كه سعادت و رستگارى ما در گرو عمل به سخنان اهل بيت(عليهم السلام) است.