من دوست دارم معرفت و شناختم نسبت به خدا زيادتر شود، مى دانم كه عدّه اى در اين مسير به گمراهى افتاده اند و خدا را در ذهن خود مانند مخلوقات تصوّر كرده اند. شنيده ام كه عدّه اى از اهل سنّت معتقد هستند كه خدا در آسمان ها روى تخت بزرگى نشسته است و فرمان مى دهد. حتّى آن ها اين سخن را هم نقل كرده اند كه وقتى روز قيامت فرا مى رسد خدا بر تخت پادشاهى خود مى نشيند و مردم به او نگاه مى كنند و گروهى هم در پاى آن تخت به سجده مى افتند!
آقاى من! اكنون وقت آن است برايم درباره خدا سخن بگويى، من بايد "توحيد" را از تو فرا بگيرم، پس به سخن تو گوش فرا مى دهم:

* * *

هر كس مى خواهد خدا را بشناسد بايد به قرآن مراجعه كند و ببيند كه خدا در قرآن، خودش را چگونه معرّفى كرده است، هرگز نبايد صفتى را به خدا نسبت داد كه در قرآن نيامده است!
خداى يگانه و بى نياز، او نه مى زايد و از كسى هم زاده نشده است. او همسر و فرزند و شريكى ندارد.
او زنده اى است كه هرگز نمى ميرد، توانايى است كه هرگز ناتوان نمى گردد، قدرتمندى است كه هرگز شكست نمى خورد، بردبارى است كه عجله نمى كند، او هرگز نابود نمى شود و پايان نمى پذيرد.
خدا هرگز نيازمند نمى شود، عزيزى است كه هرگز ذليل و خوار نمى شود، دانايى است كه هرگز نادان نمى گردد. او عادل است و هرگز ستم نمى كند، او به بندگان خود عطاو بخشش مى كند و هرگز بخل نمىورزد.
او همه جا هست و لحظه اى از بندگان خود بى خبر نيست. هر چه در جهان وجود دارد، آفريده اوست. فقط اوست كه آفريده نشده است.
فقط اوست كه آغازى و پايانى ندارد. قبل از او هيچ آفريده اى نبوده و بعد از او نيز هيچ آفريده اى نيست. هر صفت و ويژگى كه در مخلوقات مى بينى، آن صفت در خداى تو وجود ندارد. خدا بالاتر و والاتر از همه آنهاست.

* * *

اينجا سخن تو به پايان مى رسد، ديگر وقت آن است كه ساعت ها به اين سخن فكر كنم تا بتوانم خدا را بهتر بشناسم.