كمك به ديگران، بهترين راه براى رسيدن به رحمت خداست، وقتى كسى خواسته اى از ما دارد، بايد تلاش كنيم به او كمك كنيم، اگر كسى از ما پرسشى دارد و ما در آن زمينه، اطلاعاتى داريم بايد به او پاسخ بدهيم و او را از علم خود بهره مند سازيم.
يك روز، يكى از زنان مدينه نزد تو آمد و چنين گفت: "مادرى پير و ناتوان دارم، او درباره نماز چند سؤال دارد، مرا فرستاده است تا سؤال هاى او را بپرسم".
تو به او گفتى: "سؤال ها را بپرس تا من پاسخ بدهم"، او سؤال ها را پرسيد و تو پاسخ دادى.
او لحظه اى به خود آمد، ديد كه وقت زيادى از تو گرفته است، براى همين خجالت كشيد تا بقيّه سؤالات را بپرسد و از تو عذرخواهى نمود، تو متوجّه اين مطلب شدى پس به او رو كردى و گفتى:
ــ من يك مثال براى تو مى زنم: اگر به كسى صد هزار سكّه طلا بدهند و به او بگويند بار سنگينى را به پشت بام ببرد، به نظر تو آيا آن شخص از آن كار، احساس خستگى مى كند؟
ــ نه. در مقابل آن همه سكّه طلا، چنين كارى، خستگى ندارد!
ــ وقتى من به سؤال هاى تو پاسخ مى دهم، نزد خدا پاداش فراوان دارم، پاداشى كه بيش از فاصله زمين تا عرش خداست. وقتى من بدانم چنين پاداشى دارم هرگز از جواب دادن به سؤال تو، خسته نمى شوم. هر وقت سؤالى داشتى به اينجا بيا و سؤال خودت را بپرس![38]