يكى از مشكلات ازدواج هاى امروزى همين مهريّه هاى سنگين است، خانواده دختر خيال مى كنند كه اگر مهريّه زيادترى مشخّص كنند، به دختر خود ارزش بيشترى داده اند، كاش آنان مى دانستند كه ارزش يك دختر به كمال اوست نه به مهريّه زياد! بارها شنيده ام كه همين مهريّه زياد، علّت اصلى طلاق بوده است، وقتى زن ديده است كه مهريّه او، زياد است، پس بهانه جويى كرده است، مهريّه زياد، او را وسوسه كرده است و كار به طلاق كشيده است.
پدر و مادر دختر بايد بدانند كه مهريّه زياد تاكنون خوشبختى كسى را تضمين نكرده است، مهريّه اى كه بالاتر از توانِ داماد است، اوّلين دروغ او به زندگى مشترك است، چقدر خوب است زندگى را ساده بگيريم كه در سادگى، سعادت نهفته است.
بانوى من! تو دختر پيامبر بودى، سرآمد همه زنان جهان! مهريّه تو، پانصد درهم بيشتر نبود.[5]
پانصد درهم در امروز تقريباً به اندازه 21 سكّه طلا ارزش دارد، كسانى كه دم از پيروى تو مى زنند امّا مهريّه هاى هزار سكه اى مشخّص مى كنند، راه را گم كرده اند.[6]
و چقدر عجيب است كه عدّه اى براى تبرّك در كنار مهريّه هاى سنگين، مهريّه پانصد درهمى تو را نيز ضميمه مى كنند!
اين كار آنان، همانند كار آن زمامدارى است كه شنيده بود على(عليه السلام) نان جو و نمك مى خورد، او سفره اى رنگين پهن مى كرد و انواع غذاهاى چرب سر سفره مى آورد و در كنار سفره هم، مقدارى نان جو و نمك قرار مى داد و مى گفت: "اين غذاى مولاى ما على(عليه السلام) است و من از او پيروى مى كنم"، هر عاقلى مى دانست كه اين كار او، چيزى جز مسخره كردن نام مولا نبود، ولى او اصرار داشت كه اين كار، نوعى تبرّك است.
آن دخترى كه مهريّه هزار سكّه اى براى خودش مشخّص مى كند و سپس مهريّه تو (كه پانصد درهم است) را براى تبرّك اضافه مى كند، راه خطا مى رود و با آرمان تو بيگانه است.