كف چهارسوق از خاك است، (آن روزها هنوز آسفالت سياه به جان كوچه هاى شهر نيفتاده بود)، تو نوجوان هستى كه عشق به اهل بيت(عليهم السلام)در دل تو موج مى زند، با دوستان سخن گفته اى، به آنان پيشنهادى داده اى.
وقت غروب كار شما آغاز مى شود، سطل هاى آب در دستان شماست، شما به سوى "حوض خانه" مى رويد.
از زير محلّه، قنات آبى عبور مى كند، مردم براى دسترسى به آب، "حوض خانه" ساخته اند، بايد از پلّه هاى حوض خانه پايين برويد، سطل هاى آب را پر كنيد و بالا آمده و به سمت چهارسوق ببريد.
شما همه كف چهارسوق و اطراف آن را آب پاشى مى كنيد، بارها و بارها از پلّه هاى حوض خانه پايين مى رويد، اين كار خستگى زيادى دارد، امّا شما نوجوانان اين كار را با عشق انجام مى دهيد، كار آب پاشى كه تمام شد، حالا كف چهارسوق را جارو مى زنيد و در پايان باز كمى آب آنجا مى پاشيد، ديگر چهارسوق، تميز و باصفا شده است، من كه مدهوش بوى خاكى هستم كه با آب، صفا گرفته است!
مدّتى مى گذرد، بزرگ ترها مى آيند، با كمك يكديگر، فرش ها را از خانه هاى اطراف مى آورند، صاحبان اين فرش ها افتخار مى كنند كه عزاداران بر فرش آنان بنشينند، حالا ديگر وقت آن است كه مجلس شروع شود.

* * *

شب هاى زمستان در كوير، خيلى سرد است، وقتى محرّم با زمستان همراه مى شد، عشق به حسين(عليه السلام) در اينجا ذره اى كم نمى شد، غروب آفتاب كه فرا مى رسيد، ديگر رفت و آمد مردم خيلى كم مى شد، ديگر وقت آن بود كه چهار طرف "چهارسوق" را با پارچه هاى ضخيم بپوشانند، چند نفر مسئول انجام اين كار بودند و فضا را براى مجلس شب آماده مى كردند.
من از زمانى دور سخن مى گويم كه هنوز گاز يا نفت در دسترس مردم نبود، هر كس مقدارى هيزم از خانه مى آورد، هيزم ها را در وسط چهارسوق جمع مى كردند و سپس آن را روشن مى كردند، با اين كار فضا مقدارى گرم مى شد و بعد از آن، مجلس آغاز مى شد.
عشق به امام حسين(عليه السلام) و ياران او در اين محلّه هميشگى بوده است، اوج سرماى زمستان نيز نمى توانست چيزى از اين عشق بكاهد.
اين حكايت "چهارسوق عشق" است...