اگر با تاريخ تشيّع آشنا باشى، مى دانى كه اين مكتب در طول زمان هاى مختلف همواره با انواع و اقسام فشارهاى سياسى و اجتماعى رو به رو بوده است.
حتماً شنيده اى كه معاويه بعد از شهادت امام حسن(عليه السلام) دستور داد هر خانه اى را كه شيعه اى در آن زندگى مى كند، خراب كنند.
همچنين در زمان حكومت بنى عباس، چه ظلم ها كه در حقّ شيعيان نشد و چه خون هايى كه مظلومانه به زمين نريخت.
امّا اكنون كه ما به بررسى اين تاريخ سراسر ظلم و ستم مى پردازيم، مى بينيم كه اين مكتب نه تنها در برابر اين ستم ها و ظلم ها سر تسليم فرو نياورد، بلكه بيش از پيش بر رشد و عظمت آن افزود و روز به روز بر تعداد علاقمندان به اين مكتب آسمانى افزوده شد.
آرى، بى جهت نيست كه يكى از سخنوران نامى وهّابى ها در سخنرانى خود، بزرگان وهّابى را مورد خطاب قرار مى دهد و فرياد مى زند: "لَقَد تَشَيَّعَ شَبابُنَا: جوانان ما شيعه شدند، فكرى بكنيد".
آيا تا به حال با خود فكر كرده ايد كه چرا اين مكتب توانسته است (با وجود اين همه تبليغاتى كه در سراسر دنيا بر ضدّ آن مى شود)، دل جوانان را به سوى خود جذب كند؟
آيا مى دانيد تعداد كتاب هايى كه وهّابى ها بر ضدّ شيعه چاپ كرده اند ده ها برابر كتاب هايى است كه بر عليه اسرائيل نوشته اند؟
آرى، يكى از جاذبه هاى مهمّ مكتب تشيّع، تفكّر انتظار امام زمان(عليه السلام)است كه مانند خونى در وجود اين مكتب جريان دارد و مايه بالندگى آن مى شود.
آرى، اگر شيعيان همواره در زير فشار ظلم و ستم بودند امّا چون ذهن آنها مثبت انديش بود، تحمّل اين سختى ها برايشان آسان بود.
آنها ظهور منجى را انتظار مى كشيدند كه جهان را پر از عدل و داد مى كند.
آرى، انتظار ظهور امام زمان(عليه السلام)، انديشه اى بود كه ذهن شيعه به آن متوجّه بود و با اميد ديدن آن افق زيبا، به حركت خود ادامه داد.
آرى، اگر در دنياى خودت، رؤياى آينده اى زيبا داشته باشى، مى توانى حركت كنى و به اوج برسى!
تمام روانشناسان، لزوم داشتن برنامه اى مشخّص براى آينده (كه در آن به بيان تمام جزئيات اشاره شده باشد) را از رموز موفقيّت مى دانند، رمز موفقيّت تشيّع هم ترسيم آينده جهان به صورت كاملا روشن و ايده آل مى باشد.
هيچ مكتبى مانند تشيّع، نتوانسته است آينده جهان را چنين زيبا، روشن و واضح بيان كند.
آيا موافق هستى تا دور نمايى از عصر ظهور را برايت ذكر كنم؟
من شما را همراه خود به آن روزگار مى برم و شما عالم زيباى ظهور را اين گونه مى يابيد:
همه اهل آسمان ها و تمام مردم زمين در شادى و نشاط هستند، چرا كه حكومت عدل برقرار شده است.[50]
فقر از ميان رفته است به طورى كه مردم، فقيرى را نمى يابند تا به او صدقه بدهند.[51]
همه مردم به جاى عشق به دنيا، عاشق عبادت شده اند و كمال خويش را در عبادت و بندگى خدا جستجو مى كنند و گرد معصيت نمى گردند.[52]
در اين روزگار فرشتگان، همواره بر انسان ها سلام مى كنند و با آنها معاشرت دارند و در مجالس آنها شركت مى كنند.
آرى، قلب مردم آن قدر پاك شده است كه مى توانند فرشتگان را ببينند.[53]
عقل مردم رشد كرده است زيرا خداوند دست رحمت خويش را بر سر مردمان مى كشد و عقل همه انسان ها كامل مى شود.[54]
علم و دانش رشد زيادى پيدا كرده است، به طورى كه دانش بشر، نُه برابر شده است.[55]
خداوند قواى بينايى و شنوايى مردم را زياد مى كند تا آنجا كه مردم بدون هيچ گونه وسيله اى، در هر كجاى عالم كه باشند مى توانند امام زمان(عليه السلام) را ببينند و كلام او را بشنوند.[56]
افرادى كه مايل هستند خدمت امام زمان(عليه السلام) برسند، توسط فرشتگان به كوفه برده مى شوند و بعد از اينكه خدمت امام(عليه السلام) رسيدند، دوباره فرشتگان آنها را به وطنشان باز مى گردانند.[57]
مؤمن آن قدر مقام پيدا كرده است كه امام زمان(عليه السلام)، يك مؤمن را به عنوان نماينده خود در ميان صدهزار فرشته قرار مى دهد.[58]
در هيچ جا، شخصِ بيمارى ديده نمى شود و همه در سلامت كامل زندگى مى كنند.[59]
هيچ اختلافى در سراسر دنيا به چشم نمى خورد و مردم از هر قبيله و قومى كه باشند در كمال صلح و صفا با هم زندگى مى كنند.[60]
هيچ كس با ديگرى دشمنى ندارد و مردم به هم حسادت نمىورزند و همه با هم صميمى هستند.[61]
در اين زمان، ديگر دوستى ها راستين مى باشد و براى همين است كه امام زمان(عليه السلام) دستور مى دهند كه دوست از دوست خود ارث ببرد.[62]
تمام جهان پر از امنيّت شده به طورى كه حيوانات وحشى هم ديگر به انسان ها آزار نمى رسانند و حتى گرگ هم به گوسفند حمله نمى كند.[63]
باران رحمت الهى زياد مى بارد و سراسر دنيا، سرسبز و خرّم است.[64]
همه خوبى ها در اين زمان مى باشد و از ظلم و ستم خبرى نيست.[65]
اين همان ظهور زيبايى است كه همه انبياء و اولياى الهى منتظر آن بودند.
وجود همين انديشه فرداى بهتر، باعث شده است هنوز هم كه هنوز است جذابيّت اين مكتب در جهان زياد و زيادتر شود.