يكى از امور مهمّى كه ما همواره بايد از خداوند در دعاهاى خود بخواهيم، توفيق انجام كارهاى خير مى باشد.
در دعاهايى كه از ائمّه معصومين(عليهم السلام) رسيده است، چنين مى خوانيم: "خدايا! به من توفيق اطاعت خود را عنايت كن و توفيق آن چه را كه مايه رضايت تو مى شود، كرم نما".[6]
در مورد توفيق و اهميّت آن سخنان زيادى از امامان معصوم(عليهم السلام) به ما رسيده است كه من در اينجا به بيان گوشه اى از آن مى پردازم:
حضرت على(عليه السلام)، توفيق را به عنوان "مهربانى مخصوص خداوند" معرّفى مى كند.
توفيق، بهترين و والاترين نعمت خداوند است و اساس سعادت بشر همين توفيق مى باشد.[7]
آيا شما مى توانيد به اين سؤال جواب بدهيد؟
ما چگونه مى توانيم توفيق الهى را به سوى خود جذب كنيم؟
آيا راهى به ذهن شما مى رسد كه به وسيله آن بتوانيم توفيق الهى را جذب كنيم؟
آيا مايل هستيد به دستورى كه حضرت على(عليه السلام) براى جذب توفيق الهى مطرح مى كنند، گوش جان بسپاريم؟
آن حضرت مى فرمايند: "هر كس در نعمت هاى خداوند انديشه كند، به توفيق دست پيدا مى كند".[8]
پس اگر مى خواهى به توفيق الهى، دست پيدا كنى در نعمت هايى كه خدا به تو داده است، انديشه كن و ببين كه خداى مهربان از همان لحظه اوّل زندگى، چقدر در حقّ شما مهربانى و لطف نموده است.
ما هنوز به دنيا نيامده بوديم كه غذاىِ ما را در سينه مادر آماده كرد و عشق ما را در قلب پدر و مادرمان قرار داد به گونه اى كه آنها ما را بيشتر از جان شيرين خود دوست دارند و براى پرستارى ما چه زحماتى را متحمّل شده اند.
به راستى، چه كسى بود كه اين چنين، مهر ما را در قلب پدر و مادر قرار داد؟