از خود شجاعت نشان بده و به چيزهايى فكر كن كه نهايتِ آرزوى تو است.
تو بايد فكر خود را تغيير دهى، وقتى كه فكرت عوض شد، دنياى تو هم عوض خواهد شد.
به يقين بدان وقتى جرأت فكر كردن به انديشه هاى بزرگ را پيدا كنى به جاى شكست و مشكلات، با موفقيّت و كاميابى رو به رو خواهى شد. حتماً ديده اى كه بعضى از مردم فقط بلد هستند از زمين و زمان شكايت بكنند.
ـ چرا اين همه بلا بايد سر من بيايد؟!
ـ اُف بر اين دنيا! عجب اوضاع خرابى شده است!
امّا غافل از اين كه وقتى ذهنى فقط به سختى ها و بلاها انديشه مى كند، همان ها را به سوى خود جذب مى كند.
اين قانون ذهن است كه به هر چه توجّه پيدا كنى، آن چيز در زندگى تو رشد مى كند و زيادتر مى شود.
به همين دليل، ما مى بينيم آنان كه لب به شكايت مى گشايند و از روزگار بدگويى مى كنند هيچ وقت در زندگى خود، روى شادى و نشاط را نمى بينند.
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) دستور داده است تا ما هرگز به روزگار، بد و ناسزا نگوييم.[1]
همه ما همچون مغناطيس هستيم. شما مى توانيد به جاى فكر كردن و سخن گفتن در مورد بدبختى، در ذهن خود، جايگاه زيبايى از اميد به آينده اى زيبا بسازيد كه همه موهبت هاى خداى مهربان را به سوى خود جذب كنيد.
شايد شما از ميزان نفوذ انديشه اطّلاع زيادى ندارى، خوب است در اينجا مثالى بزنم:
فرض كنيد به شما پيشنهاد مى شود تا از روى تخته اى كه در كف حياط خانه قرار دارد راه برويد; اين كار، بسيار ساده است.
امّا اگر همين تخته را در ارتفاع بلندى قرار داده باشند و به شما بگويند از روى آن راه برويد شما از انجام آن خوددارى مى كنيد.
چون انديشه سقوط در ذهن شما چنان حكم فرمايى مى كند كه شما را از اين كار منع مى كند.[2]
اكنون كه با قانون جذب آشنا شديد خوب است بدانيد كه حضرت على(عليه السلام)، چهارده قرن قبل، به شيوه جذب ذهن انسان، اشاره نموده اند.
آن حضرت فرمودند: "انديشه كار خير، تو را به سوى عمل به آن، جذب مى كند".[3]
و در سخن ديگر ايشان آمده است: "هر آن كس كه به گناهان زياد فكر مى كند، گناهان او را به سوى خود مى كشانند".[4]
و در جاى ديگر گفته اند: "هر آن كس كه به لذّت ها و هوس ها فكر كند، هوس ها بر او غلبه مى كنند".[5]
البتّه حضرت على(عليه السلام) در اين كلام خود، فكر كردن به گناهان را نه تنها مايه جذبِ آنها مى داند بلكه به نكته مهم ديگرى نيز اشاره مى كند كه اگر فكر كردن به گناه زياد باشد، باعث مى شود كه انسان در گرداب گناه غوطهور شود و گناه بر او غلبه پيدا كند.
اين نكته بسيار ارزشمندى است كه اگر ما مى خواهيم اهل تقوى و پاكدامنى باشيم بايد از مرحله ذهن شروع كنيم.
ما اگر بخواهيم به گناه آلوده نشويم و به مقام بالاى معنويّت و كمال برسيم بايد تصميم بگيريم كه به گناه فكر نكنيم.
آن كسى كه ذهنى پر از تصاوير گناه دارد و كاركرد ذهن او كاركردى منفى است بايد بداند كه سرانجام به آتش معصيت، گرفتار مى آيد و پاكى روح خود را از دست مى دهد.
آرى، اوّلين اقدام شيطان براى فريب انسان، فكرِ گناه است، ما بايد اينجا محكم بايستيم و به گناه فكر نكنيم و بدانيم كه اين كار، بسيار ساده تر و راحت تر از مقابله با خود گناه است.
راه كمال و سعادت اين است كه مواظب ذهن و فكر خود باشى و نگذارى اين ساحت مقدّس، به گناه آلوده شود. البتّه بايد براى ذهن خويش افكار مثبت و زيبا آماده كنى تا ذهن به آنها بينديشد و زيبايى ها در زندگى شما رشد كند و زياد شود.
وقتى تصوير يك گناه مى خواهد در ذهن ما جاى بگيرد، مى توانيم با استفاده از قانون جابجايى، تصوير گناه را در ذهن خود با يك تصوير زيباى معاشقه با خداوند متعال جايگزين كنيم.
براى همه ما پيش آمده است كه در يك لحظه، دلمان شكسته و خداوند را از صميم دل، صدا زده ايم و بعد از آن به آرامش دلنشينى، دست يافته ايم.
ما بايد اين صحنه را در ذهن خود مجسم كنيم و به آن انديشه كنيم تا اين صحنه در ذهن ما رشد كند و ما به سوى آن جذب شويم و دوباره شاهد تكرار لحظات معاشقه با خداوند باشيم و به راستى كه لذّتى بالاتر از اين لحظه هاى ناب مناجات با خدا نيست!