خدايا! من قبل از روزى كه به پيشگاه تو بيايم، عفو تو را مى طلبم، دوست دارم قبل از فرا رسيدن روز قيامت در زمره كسانى باشم كه آنها را بخشيده اى و از دوستان خودت قرار داده اى.
تو به عفو و بخشش سزاوارتر از همه هستى، به عزّتت قسم كه من هرگز از رحمت تو نااميد نمى شوم، اگر چه گناهانم زياد باشند، من دردمندى هستم كه هيچ درمانى جز عفو تو ندارم! تو با عفو خود مرا درمان كن!
هيچ پناهى مانند تو نيست، پناهم بده و مرا قبول كن و اميدم را نااميد نكن!
بزرگى و عظمت خودت را در قلبم قرار بده و بذر محبّت خودت را در قلب من بارور گردان تا من شهادت را انتخاب كنم، به سوى تو بيايم در حالى كه جانم را در راه تو فدا كرده ام.
من نعمت هاى تو را شكر نكردم امّا تو آن نعمت ها را از من نگرفتى، گناهان من زياد شدند، امّا تو آبروى مرا نبردى.
اگر تو به من نظر رحمت نكنى، من بدبخت ترين مردم جهان خواهم بود. من به مهربانى تو بيش از همه كس نياز دارم.
تو خداى خوبى براى من هستى ولى من بنده بدى براى تو هستم!
اكنون نگاه كن من در پيشگاه تو هستم، به گناهان خود اعتراف مى كنم، من به خودم ظلم كردم، آيا مى خواهى مرا به عذاب گرفتار كنى؟ مگر من كيستم كه تو بخواهى مرا عذاب كنى؟ تو در اوج بزرگوارى و عظمت هستى و من بنده اى ضعيف هستم.
اگر تو مرا ببخشى، هيچ كس نيست به تو اعتراض كند كه چرا بنده گنهكارت را بخشيدى، تو خداى من هستى و من بنده تو هستم!
به عزّتت قسم كه از در خانه ات به جاى ديگر نمى روم، با اين كه گنهكارم، امّا رو به جاى ديگر نمى كنم، كجا بروم؟ به كه پناه ببرم؟ من كه غير از تو كسى را ندارم.*P*10
خدايا! شيطان با من دشمن است، او همواره براى وسوسه كردن من مى آيد، من او را نمى بينم ولى او مرا مى بيند، به ضعف هاى من آگاه است، دوست دارد كه من از تو دور بشوم، از تو مى خواهم بين من و او جدايى بيندارى، من از شرّ او به تو پناه مى برم و از تو مى خواهم مرا از دست او نجات بدهى.
خدايا! تو براى خود اسمى انتخاب كرده اى و قول داده اى كه هر كس تو را به آن اسم بخواند، حاجتش را روا كنى، اكنون من تو را به همان اسم مقدّست مى خوانم تا حاجت هاى مرا روا كنى.*P*11