ــ اى موسى! ما تا كى بايد زير اين همه ظلم و ستم باشيم؟ خدا كى مى خواهد ما را از دست اين همه ظلم ها و ستم ها نجات بدهد.
ــ شما بايد صد و هفتاد سال ديگر صبر كنيد تا نجات دهنده شما بيايد و شما را از ظلم و ستم فرعونيان نجات بدهد.
ــ اى موسى! ما طاقت نداريم اين همه سال صبر كنيم. آيا راهى نيست كه روزگار رهايى ما فرا برسد؟
ــ تنها راه آن، دعا است. اگر از صميم قلب از خدا بخواهيد، او دعاى شما را مستجاب خواهد كرد.
ــ ما چهل روز دعا خواهيم كرد، گريه خواهيم نمود و از خدا نجات خود را خواهيم خواست.
? ? ?
بنى اسرائيل چهل روز به دعا و نيايش پرداختند، در آن موقع ظلم و ستم فرعون زيادتر شده بود، بنى اسرائيل با تمام وجود خدا را صدا زدند و از او خواستند تا روزگار رهايى و نجات آنها را فرا برساند.
هنوز مدّت زيادى تا لحظه موعود باقى مانده است، آيا ممكن است خدا زودتر از آن لحظه موعود، بنى اسرائيل را نجات بدهد؟
آرى! براى خدا هر كارى ممكن است. او اراده مى كند و لحظه رهايى بنى اسرائيل صد و هفتاد سال زودتر فرا مى رسد!!
و اين گونه بود كه خدا به موسى(عليه السلام) وحى كرد كه لحظه رهايى فرا رسيد، تو بنى اسرائيل را شبانه از مصر خارج كن و من به زودى زود فرعون و سپاه او را نابود خواهم كرد.
? ? ?
حكايتى را كه براى شما نقل كردم حديث امام صادق(عليه السلام) است، آن حضرت بعد از نقل اين جريان، فرمود:
ديديد كه خدا چگونه دعاى بنى اسرائيل را مستجاب كرد و حدود نيمى از روزگار رنج و عذاب آنها، كم كرد؟ اگر شيعيانِ ما هم با تمام وجود، ظهور قائمِ ما را از خدا طلب كنند، خدا دعاى آنها را مستجاب مى كند و ظهور را خيلى زودتر فرا مى رساند.[32]