وقتى مُلاّعلى آرانى مى خواست به گلپايگان مهاجرت كند، براى اين كار استخاره كرد، او براى كارهاى مهم زندگى خويش از روشى خاص استفاده مى كرد. اين روش را امام صادق(عليه السلام) به يكى از ياران خود ياد داده است و علماى شيعه همواره به روش عمل كرده اند.
مناسب مى بينم در اينجا درباره چگونگى آن استخاره سخن بگويم:
اين استخاره را به نام "ذاتُ الرُقاع" مى شناسند، كلمه "ذات" به معناى "صاحب" است، منظور از كلمه "الرُقاع" همان "كاغذها" مى باشد. اكنون ديگر مى دانم چرا اين استخاره را به اين نام ناميده اند، استخاره اى كه در آن شش كاغذ استفاده مى شود تا جواب، آشكار و هويدا گردد.
اگر من بخواهم اين استخاره را انجام بدهم بايد وضو بگيرم، سپس سه كاغذ كوچك برمى دارم، در هر سه كاغذ اين جمله را مى نويسم: "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خِيَرَةٌ مِنَ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ لِفُلان بْنِ فُلانة اِفْعَلْ".
به جاى عبارت "فلان بن فلانة" اسم خود و سپس اسم مادر را بايد نوشت، مثلاً اگر اسم كسى محمد است و اسم مادرش فاطمه، چنين مى نويسد: "لمحمّدبن فاطمة".
ترجمه آن جملات چنين است: "به نام خداى بخشنده و مهربان. انتخابى از طرف خداى قدرتمند و حكيم براى محمدپسر فاطمه. انجام بده!".
بعد سه كاغذ ديگر برمى دارم و اين جمله را در آن هر سه كاغذ مى نويسم: "بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ خِيَرَةٌ مِنَ اللَّهِ الْعَزيزِ الْحَكيمِ لِفُلان بْنِ فُلانة، لاتَفْعَلْ".
به جاى عبارت "فلان بن فلانة" اسم خود و سپس اسم مادر را بايد نوشت، ترجمه آن جملات چنين است: "به نام خداى بخشنده و مهربان. انتخابى از طرف خداى قدرتمند و حكيم براى محمدپسر فاطمه. انجام نده!".
پس من شش كاغذ دارم، سه كاغذ مى گويد اين كار، خوب است و بايد انجام بدهم، سه كاغذ مى گويد كه نبايد انجام بدهم و انجام اين كار بد است. اكنون كه كاغذها را آماده كرده ام، جانمازى را پهن مى كنم، اين شش كاغذ را تا مى كنم و زير جانماز خود مى گذارم و دو ركعت نماز (مثل نماز صبح) مى خوانم. وقتى نماز تمام شد سر به سجده مى گذارم و صد بار اين جمله را مى گويم: "اَسْتَخيرُ اللَّهَ بِرَحْمَتِهِ خِيَرَةً فى عافِيَة". ترجمه آن چنين مى شود: "خدايا! از تو مى خواهم تا با عافيت و سلامتى، خير را براى من مقدّر كنى".
در آخرين مرحله، يك بار اين جمله را مى گويم: "اَللّهُمَّ خِرْلى وَاخْتَرْلى فى جَميعِ اُمُورى فى يُسْر مِنْكَ وَ عافِيَة". يعنى خدايا! براى من در همه كارهايم خير و خوبى را انتخاب كن، از تو مى خواهم تا با آسانى و عافيت و راحتى، خير و خوبى را برايم مقدّر كنى!".
بعد از آن، دست به زير سجاده ام مى برم، كاغذها را به هم مى زنم، سپس سه كاغذ بيرون مى آورم. اگر در سه كاغذ، "اِفعَلْ=انجام بده" آمده بود آن كار خيلى خوب است و آن را انجام مى دهم، اگر در سه كاغذ "لاتَفعَلْ=انجام نده"، پس آن را انجام نمى دهم و استخاره من تمام است. امّا اگر كاغذها به يك صورت نبود، مثلا يكى "اِفْعَل" بود و ديگرى "لاتَفْعَل"، اينجا بايد دو كاغذ ديگر بيرون بياورم. در واقع من 5 كاغذ خواهم داشت، حالا بايد دقّت كنم، اگر از 5 كاغذ، سه كاغذ "اَفعَلْ" بود، پس استخاره خوب است، اگر از پنج كاغذ، سه كاغذ "لاتَفعَلْ" بود، استخاره ام بد است و نبايد آن كار را انجام بدهم.
لازم به ذكر است كه كاغذ ششم را ديگر نبايد از بيرون بياورم. وقتى جواب استخاره ام روشن و آشكار شد، ديگر مى توانم آن كاغذ ششم را هم بيرون بياورم و همه شش كاغذ را براى استخاره ديگرى كه در آينده نياز دارم، در جايى نگه دارى كنم.