امام سجاد(عليه السلام) مى خواهد به مسجد برود، تو هم كه مهمان او هستى براى رفتن به مسجد آماده مى شوى. وضو مى سازى و منتظر مى مانى تا با امام به مسجد بروى.
تو پشت سر امام حركت مى كنى، جمع ديگرى هم همراه شما مى آيند. امام آرام قدم برمى دارد، از پيچ كوچه گذر مى كنيد. اكنون ديگر مسجد پيامبر پيدا است.
پيرمردى به سوى امام مى آيد، او فقير است و محتاج نان شب. نزديك مى شود و از امام كمكى مى طلبد. امام دست مى برد و چند سكّه به آن پيرمرد مى دهد.
پيرمرد خيلى خوشحال مى گردد، او با اين پول مى تواند ماه ها براى خود غذا تهيّه كند. پيرمرد خيلى خوشحال است. در حقّ امام دعا مى كند.
و تو نگاه مى كنى مى بينى كه امام همان دستى كه با آن پول به فقير داده است را مى بوسد.
تو خيلى تعجّب مى كنى، تا به حال نديده اى كه كسى دست خودش را ببوسد. مى دانى كه امام هيچ كارى را بدون دليل انجام نمى دهد.
خيلى دلت مى خواهد كه از امام در اين مورد سؤال كنى; امّا نمى دانى كه حالا فرصت مناسبى هست يا نه. به ياد سخن دوستت مى افتى، او به تو گفته بود كه هر وقت سؤالى داشتى از امام بپرس و آن حضرت با روى باز به تو جواب خواهد داد.
براى همين رو به امام مى كنى و مى پرسى: آقا! چرا شما دست خودتان را بوسيديد؟
امام نگاهى به تو مى كند و لبخند مى زند و در جواب مى گويد: من به فقير كمك كردم. اين صدقه قبل از اين كه به دست فقير برسد به دست خدا مى رسد، من دست خودم را بوسيدم چرا كه دستم به دست خدا رسيده است.
تو به فكر فرو مى روى، آخر چگونه است كه صدقه به دست خدا مى رسد.
اكنون امام براى تو قرآن مى خواند و تو به اين آيه فكر مى كنى. آرى اين خداست كه صدقه را مى گيرد.[84]
قرآن مى گويد:
(أَلَمْ يَعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ هُوَ يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ يأْخُذُ الصَّدَقَـتِ).
آيا نمى دانيد كه خدا توبه بندگان خود را قبول مى كند و صدقات را مى گيرد؟[85]
تدبّرى در آيه :
خدا براى بندگان خود سخنانى دارد، يك قسم از اين سخنان در قرآن آمده است; امّا قسم ديگر آن را به پيامبر خود گفته است.
به سخنان خداوند كه در قرآن نيامده است; امّا توسط پيامبر نقل شده است "حديث قدسى" مى گويند. يعنى سخنى كه از طرف خداى متعال به ما رسيده است.
يكى از اين احاديث قدسى را در اينجا براى شما نقل مى كنم: "بنده! بدان كه من فرشتگان زيادى دارم و آنها را مأمور كرده ام تا اعمال خوب بندگان را ثبت كنند تا در روز قيامت به آنها پاداش بدهم. در ميان همه كارهاى خوب، فقط يك كار است كه خودم آن را مى گيرم و ثبت مى كنم و آن هم صدقه است".[86]
معلوم مى شود كه خدا صدقه دادن را خيلى دوست دارد و در اين كار بركت زيادى قرار مى دهد و هر كس بيشتر صدقه بدهد رحمت و بركت بيشترى را به سوى خود جذب مى كند.