بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَـنِ الرَّحِيمِ
هرگز آن شب از يادم نمى رود. شبى كه مهمان استاد خود بودم. او رو به من كرد و گفت: "تو بايد قرآن را مثل كتاب درسى بدانى و آن را مطالعه كنى. تا كى مى خواهى فقط قرآن تلاوت كنى؟ وقت آن رسيده است كه به فهم قرآن رو بياورى".
اين سخن مرا به فكر فرو برد، بيست بهار از عمرم مى گذشت و من بارها قرآن را ختم كرده بودم; امّا براى يك بار آن را مطالعه نكرده بودم.
وقتى به خانه آمدم قرآن را برداشتم و بوسيدم، گويا دفعه اوّلى بود كه مى خواستم آن را مطالعه و در مورد آن فكر كنم.
آشنايى من با قرآن بيشتر و بيشتر شد و از شيرينى پيام هاى آن لذّت بردم.
هميشه با خود فكر مى كردم اى كاش جوانان ما با پيام هاى قرآن، انس بيشترى داشتند تا اين كه تصميم گرفتم در اين زمينه، كتابى بنويسم.
هدف من اين بود كه دوستان خود را با مفاهيم قرآن بيشتر آشنا سازم. اكنون اين كتاب را تقديم شما مى كنم.
اين آغاز راهى است كه در پيش دارم و مى دانم شما مرا در اين مسير يارى خواهيد كرد; مسيرى كه به باغِ آشنايى با قرآن مى رسد.
مهدى خُدّاميان آرانى
قم، تير 1388