اين صداى گريه كيست كه به گوش مى رسد؟
آن آقا كيست كه به سجده رفته است و چنين مى گريد؟
بيا نزديك برويم.
عدّه اى دور او جمع شده اند.
يكى از آنها مى گويد:
اى امير مؤمنان !
گريه شما، قلب ما را آتش زد، شما را چه شده است؟
حتماً متوجه شده اى كه من تو را به مسجد كوفه برده ام تا برايت خاطره اى از حضرت على(عليه السلام) نقل كنم.
آرى، صداى گريه حضرت على(عليه السلام) در سجده، آن قدر بلند است كه توجّه همه مردم را به سوى خود جلب كرده است.
به راستى چه شده است كه حضرت على(عليه السلام) اين چنين اشكش جارى شده است؟
گوش كن، خود آن حضرت جواب مى دهد:
من در سجده مشغول راز و نياز با خداى متعال بودم.
و در آن حالت، خواب به چشم من آمد و در خواب، رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) را ديدم كه به من فرمود:
يا على !
من مشتاق ديدار تو شده ام !
يا على، خيلى وقت است كه تو را نديده ام !
خدا به وعده خود در مورد تو، وفا مى كند.
من مى خواستم بدانم كه خدا در مورد من حقّ من، چه لطف و عنايتى نموده است.
براى همين از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) سؤال كردم كه خدا چه وعده اى در مورد من داده بود.
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:
خدا وعده كرده بود تا من و تو و همسرت زهرا و فرزندان تو را در بهترين مكان بهشت، كنار هم جمع نمايد.
من از رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) در مورد شيعيانم سؤال كردم كه آنها در كجا خواهند بود؟
آن حضرت فرمودند:
شيعيان، با ما خواهند بود و خانه هاى آنها در بهشت در كنار خانه هاى ما خواهد بود.
من از پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) سؤال كردم كه جان دادن شيعيان من چگونه خواهد بود؟
آن حضرت فرمودند:
كسى كه در هواى گرم تشنه شده باشد هيچ چيز براى او به دلنشينى آب سرد و گوارا نيست.
مرگ در كام شيعيان تو دلنشين تر از نوشيدن آب گوارا در هنگام تشنگى مى باشد.[1]
بار خدايا، ما را در زمره شيعيان واقعى حضرت على(عليه السلام) قرار ده تا مرگ در كام ما اين چنين دلنشين باشد.
آرى، كسى كه پيرو واقعى آن امام همام باشد مرگ براى او لذت بخش خواهد بود.