نگاهى به اين دنياى بزرگ بنما، هر روز چيزهاى جديدى مى بينى، دانه هايى كه جوانه مى زند، برگ درختى كه روييده مى شود و يا از درخت جدا مى شود، قطرات بارانى كه مى بارد، نسيمى كه مىوزد، موجى كه از سوى دريا به ساحل مى رسد، صداى پرنده اى كه به گوش مى رسد، همه و همه تسبيح گوى او هستند.
من همه اين ها را به چشم خود مى بينم، اكنون يك سؤال مهم دارم: من مى دانم و باور دارم كه خدا از همه اين ها باخبر است، هيچ چيز از خدا پنهان نيست، او به همه ذرّات دنيا اطّلاع دارد. اكنون من مى خواهم بدانم آيا خداوند قبل از اين كه دنيا را بيافريند، باز هم به اين چيزها علم و آگاهى داشت؟
آيا خدا قبل از خلقت هستى، مى دانست كه فلان ساعت از فلان روز، اين قطره باران كجا خواهد افتاد؟ آيا او مى دانست كه اين برگ با اين ويژگى در كدام لحظه از كدام درخت جدا خواهد شد؟ آيا خدا به همه اين ها آگاهى داشت؟
اين سؤال ذهن مرا خيلى مشغول كرده بود، سرانجام تصميم گرفتم تا سؤال خود را از امام صادق(عليه السلام) بنمايم. براى همين به حضور آن حضرت رفتم و گفتم:
ــ آقاى من! آيا مى توان در اين هستى، چيزى را پيدا كرد كه قبلاً در علم خدا نبوده باشد؟
ــ خير. همه آنچه كه تو در اين دنيا مى بينى در علم خدا بوده است، همه آفريده هاى خدا قبل از اين كه آسمان ها و زمين را خلق كند، در علم خدا بوده است و او به آن ها آگاهى داشته است.*P*39