من يكى از شاگردان امام جواد(عليه السلام) هستم. نام من عبدُالرّحمان است، اهل كوفه هستم. مدّتى بود كه سؤالى ذهن مرا مشغول كرده بود، مى خواستم بدانم كه خدا چگونه است، به دنبال فرصت مناسبى بودم كه سؤال خود را از امام بپرسم. يك روز كه مهمان آن حضرت بودم سؤال خود را از آن حضرت پرسيدم. سؤال من از توحيد بود. آن حضرت در جواب من چنين فرمود:
بدان كه خدا را نمى توان با عقل بشرى درك كرد. شايد تو در ذهن خود تصوّرى از خدا داشته باشى، پس بدان كه خدا غير از آن چيزى است كه در ذهن توست!
خدا به هيچ چيز شبيه نيست، تو نبايد در ذهن خود خدا را به چيزى تشبيه كنى. فراموش نكن كه عقل بشر نمى تواند به ذات خدا پى ببرد. هر تصوّرى را كه از حقيقت خدا در ذهن خود ساخته اى، بدان كه حقيقتِ خدا، غير از آن است! خدا چيزى است كه حدّ و اندازه اى ندارد و نمى توان با عقل آن را درك نمود.*P*17
وقتى من اين سخن را شنيدم فهميدم كه بايد خيلى دقّت كنم، گاه مى شود كه من يك تصوّرى از خدا در ذهن خود مى سازم، امّا آن تصوّر چيزى است كه من آن را با عقل بشرى خود ساخته ام، خدا را به چيزى تشبيه كرده ام، امام به من ياد داد كه خدا غير از آن چيزى است كه من در ذهن خود تصوّر مى كنم، من هرگز نمى توانم خدا را تصوّر بنمايم.
خدا بالاتر و والاتر از اين است كه به تصوّر ذهن انسان در آيد. من فقط مى توانم او را با صفاتى كه خودش در قرآن گفته است، بشناسم، من مى دانم كه خدا بخشنده و مهربان است، شنونده و بيناست، از همه چيز باخبر است، هميشه بوده و خواهد بود، پايان ندارد همان گونه كه آغاز نداشته است...
من اين صفات خدا را در قرآن مى خوانم و نسبت به خداى خود شناخت پيدا مى كنم، همه اين ها كه گفتم صفات خداست، امّا ذات خدا چگونه است؟ اين را هرگز نمى توانم بفهمم، هر چه كه در ذهن خودم براى ذات خدا تصوّر كنم، بايد بدانم كه خدا غير از آن است!