من و عدّه اى از دوستان خود در خانه امام صادق(عليه السلام) نشسته بوديم و از حضور آن حضرت بهره معنوى مى برديم.
در اين ميان يكى از شيعيان وارد شد و خدمت امام صادق(عليه السلام) سلام كرد.
امام با گرمى جواب او را دادند و او را كنار خود نشاندند.
از ظاهر او معلوم بود كه از راه دورى آمده است. آرى، او سُدير است كه از كوفه مى آيد. بعد از لحظاتى امام به او رو كرد و فرمود:
اى سُدير! وقتى مال و ثروت كسى زياد شود بايد بداند كه خداوند او را در شرايط امتحان قرار مى دهد. شما مى توانيد با كمك كردن به برادران مومن خود از اين امتحان پيروز بيرون بياييد.
با نعمت هايى كه خدا به شما مى دهد همراهى خوبى داشته باشيد!
شكرگزار كسى باشيد كه به شما نعمت ارزانى داشته است، چرا كه در اين صورت است كه خداوند نعمت خود را براى شما زياد خواهد نمود.
خداوند در قرآن فرموده است كه اگر شكرگزار من باشيد نعمت هاى خود را براى شما زياد خواهم نمود.[15]
همه ما با دقّت به كلمات امام گوش فرا داديم و تصميم گرفتيم تا همواره به براداران دينى خود كمك كنيم، اگر خداوند به ما ثروت و مال دنيا داده است از اين ثروت براى رفع نياز مردم استفاده كنيم.
آرى، بهترين شكرگزارى اين است كه به ديگران كمك كنيم و غمى را از دلى بزداييم.