1 . روز قيامت كه همه جا آفتاب سوزان باشد شيعيان واقعى در سايه عرش خدا قرار خواهند داشت و از آفتاب سوزان در امان خواهند بود.[32]
2 . امام صادق(عليه السلام) در سخنى فرمودند: "شيعيان ما جزيى از وجود ما هستند و براى همين در شادى ما شاد و در غم ما غمناك مى شوند، هر كس بخواهد به ما نيكى كند به شيعيان ما نيكى كند، چرا كه نيكى كردن به شيعه ما به خود ما مى رسد".[33]
3 . هر كس محبّت حضرت على(عليه السلام) به دل داشته باشد، خداوند عبادت هاى او را قبول مى كند و دعاى او را مستجاب مى نمايد و هر كس دشمنى او به دل داشته باشد، روز قيامت محشور مى شود در حالى كه از رحمت خدا نااميد است.[34]
4 . در روز قيامت كه مردم برهنه محشور مى شوند شيعيان در حالى به صحراى قيامت مى آيند كه لباس هايى از نور بر تن دارند و چهره هايشان نورافشانى مى كند.[35]
5 . هنگامى كه شيعيان مى خواهند از روى پل صراط عبور كنند يكى از فرشتگان صدا مى زند: "اى آتش جهنّم! خاموش شو!" آنگاه به اذن خداوند، شعله آتش فروكش مى كند.
امّا جهنم يك سخنى با شيعيان دارد. آيا مى دانيد به شيعيان چه مى گويد؟
"عجله كنيد كه نور شما شعله هاى مرا خاموش كرد! عجله كنيد!".[36]
6 . همه ما مى دانيم كه دوازده امام(عليهم السلام) به شيعيان خود بسيار علاقه داشته، به آنها محبّت زيادى دارند امّا اين محبّت هر چه قدر زياد باشد به اندازه محبّت خداوند نيست.
حضرت على(عليه السلام) به قنبر فرمودند: "علاقه و محبّت خدا به شيعيان ما بيش از علاقه اى است كه ما به شيعيانمان داريم".[37]
7 . شهادت آرزوى همه انسان هاى خوب است امّا اين نكته را بايد مورد توجّه قرار دهيم كه اگر كسى شيعه واقعى باشد و به وظايف خود عمل كند، آن لحظه كه مرگ او فرا برسد، خداوند براى او ثواب شهيد مى نويسد![38]
8 . آنها كه محبّت امير مؤمنان(عليه السلام) را به دل داشته و در راه محبّت آن حضرت اهل صدق و راستى باشند، منزلشان در بهشت جاودان در كنار خانه حضرت على(عليه السلام) خواهد بود.
به راستى، چه سعادتى از اين بالاتر كه انسان در بهشت همسايه حضرت على(عليه السلام) باشد![39]
9 . هنگامى كه مردم در حسابرسى باشند و ترس، وحشت و تشنگى بر آنها غلبه كرده باشد، خداوند شيعيان را به مهمانى بزرگى دعوت مى كند و براى آنها سفره پذيرايى آماده مى سازد و آنان در ناز و نعمت خواهند بود، حال آنكه مردم از گرسنگى و تشنگى بى تاب شده اند.[40]
10 . روز قيامت موقعى كه قرار مى شود، درِ بهشت باز شود و بندگان خوب خدا وارد بهشت شوند، خداوند پرچمى را به دست حضرت على(عليه السلام) مى دهد كه نام آن "لواء الحمد: پرچم ستايش" مى باشد، هر كس كه در گرد اين پرچم قرار گيرد، مى تواند به سلامت از پل صراط عبور كند.
در آن روز شيعيان و دوستان حضرت على(عليه السلام)، همگى گرداگرد اين پرچم جمع مى شوند و به سلامت از پل صراط عبور مى كنند.[41]
11 . اگر شيعيان دچار غرور نمى شدند، فرشتگان هر روز به آنان سلام مى كردند و صداى آنها را مى شنيدند.
آرى، شيعه آن قدر مقام دارد كه فرشتگان آرزو دارند به آنان سلام
كرده و جواب بشنوند.[42]
12 . رسول خدا(صلى الله عليه وآله) در سخن خود وعده مى دهد كه جايگاه شيعيان، بهشت خواهد بود، به شرط آنكه شيعه اعمال و كردار امامان خويش را انجام دهد و آنها را الگو و سرمشق خود قرار دهد و از انجام كارهاى ناپسند جلوگيرى كند و همواره به محاسبه اعمال و كردار خود بپردازد.[43]
به هر حال، ما همواره بايد از گناه دورى كنيم، چرا كه بعضى از گناهان مى توانند عشق و محبّت به اهل بيت(عليهم السلام) را در وجود ما كم رنگ كنند. براى همين شيعه بايد از آلوده شدن به گناه پرهيز كند و تلاش نمايد تا اعمال و كردار او به گونه اى باشد كه مورد رضايت امامان معصوم(عليهم السلام) قرار گيرد.