حسد ريشه بسيارى از گناهان بزرگ است، اگر بخواهيم از ديد تاريخ نگاه كنيم، مى بينيم كه شيطان هم به خاطر حسد به آدم سجده نكرد.
او هزاران سال خدا را عبادت نمود و در آسمان ها چقدر نماز خوانده بود!
او نمى توانست ببيند كه حضرت آدم(عليه السلام) خلق شود و بدون آن كه عبادت هاى زيادى انجام دهد به يك باره آن قدر مقام پيدا كند كه بايد همه فرشتگان و حتّى خود او بر آدم سجده كنند.
حسد بود كه او را وادار كرد از دستور خدا سر باز زند و براى هميشه مورد لعن و نفرين خداوند قرار گيرد.
شما مى دانيد كه پيامبر(صلى الله عليه وآله) همواره فضايل حضرت على(عليه السلام) را براى مردم بيان مى كردند و به آنها گوشزد مى كردند كه اگر خواهان سعادت و خوشبختى دنيا و آخرت هستيد دل در گرو مهر حضرت على(عليه السلام) بنديد و دنباله رو ايشان باشيد.
ولى ما مى بينيم كه عدّه اى از مردم به اين توصيه پيامبر(صلى الله عليه وآله) گوش فرا ندادند و حاضر نشدند در مسير صحيح حركت نمايند.
آنها ولايت حضرت على(عليه السلام) را قبول نكردند و براى همين بود كه در ميان مسلمانان اختلاف ايجاد نمودند.
آرى، آنها نمى توانستند ببينند، حضرت على(عليه السلام) كه همه خوبى ها را در خود جمع كرده است به مقام امامت بعد از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) هم مى رسد.
تاريخ نشان مى دهد، در زمان رسول خدا(صلى الله عليه وآله)، حسودانى بودند كه مولاى ما را با زخم زبان اذيّت و آزار مى كردند.
آنها به حضرت على(عليه السلام) مى گفتند: اگر پيامبر درباره تو اين قدر مهربانى مى كند براى اين است كه تو داماد او هستى! كاش ما هم داماد پيامبر بوديم.
اين سخنان، دل مولاى ما را به درد مى آورد ولى صبر مى كرد. نمى دانم آن روز حسودان چه سخنى به حضرت على(عليه السلام)گفتند كه صبر او تمام شد و براى همين به نزد پيامبر(صلى الله عليه وآله) آمد و عرض كرد: اى رسول خدا! من از دست حسودان به شما شكايت مى كنم.
پيامبر(صلى الله عليه وآله) نگاهى به حضرت على(عليه السلام) كرد و فرمود: على جان! فرداى قيامت، اوّلين افرادى كه وارد بهشت مى شوند من و تو و فرزندان تو خواهيم بود و دوستان تو نيز همراه ما وارد بهشت خواهند شد.[31]
آرى، پيامبر(صلى الله عليه وآله) در واقع مى خواست اين نكته را براى حضرت على(عليه السلام)بيان كند كه بگذار حسودان هر چه مى خواهند، بگويند. خداوند به تو و شيعيان تو اين لطف را كرده است كه بهشت را مخصوص شما آفريده است.
اينجا بود كه دل حضرت على(عليه السلام) آرام شد، زيرا چشم حسودان، آن روز كور خواهد شد كه ببينند، دوستان و شيعيان او نيز با چه احترامى وارد بهشت مى شوند.