روز قيامت فرا رسيده است و همه انسان ها سر از خاك برداشته اند. كوه ها متلاشى شده اند و آسمان شكافته شده است.
چه غوغايى بر پا شده است!
همه جا را ترس و اضطراب فرا گرفته است!
همه مردم در صحراى قيامت جمع شده اند و تشنگى بر همه غلبه كرده است. گرماى شديد به گونه اى است كه نفس كشيدن بر همه سخت شده است.
نمى دانم چقدر زمان گذشته است، اگر به سال هاى دنيا حساب كنى به اندازه پنجاه هزار سال مى شود كه همه مردم در صحراى قيامت جمع شده اند و همه در وحشت به سر مى برند.
هر كسى با خود فكر مى كند كه سرانجام من چه خواهد شد؟
آيا خواهم توانست به سلامت از پل صراط عبور كنم؟
مردم ديگر خسته شده اند، پس خدا كى مى خواهد حسابرسى را شروع كند؟
گوش كن، صدايى مى آيد!
اين صدا از عرش خدا مى آيد، يكى از فرشتگان از طرف خداوند با صداى بلند فرياد مى زند: پيامبر مهربانىها; محمّد(صلى الله عليه وآله) كجاست؟
اينجا است كه پيامبر ما جلو مى رود و خود را به حوض كوثر مى رساند.
بعد از آن، اين صدا در همه صحراى محشر مى پيچد: امير المؤمنين، على مرتضى(عليه السلام) كجاست؟
تو با چشم خود مى بينى كه مولايت از جاى خود برخاسته، به سمت حوض كوثر مى رود و در كنار رسول خدا(صلى الله عليه وآله) قرار مى گيرد.
اكنون خداوند تصميم گرفته است بندگان خوبش را به دست پيامبر(صلى الله عليه وآله)و حضرت على(عليه السلام) از آب كوثر سيراب كند.
تشنگى بر همه غلبه كرده است، به خاطر همين همه به سمت حوض كوثر هجوم مى برند!
امّا همه نمى توانند از اين آب بنوشند!
اين آب گوارا مخصوص بندگان خوب خدا است و براى همين فرشتگانى مأمور هستند تا نگذارند گنهكاران به كنار اين آب بيايند.
عدّه اى از شيعيان براى نوشيدن آب به سمت حوض كوثر مى آيند امّا فرشتگان آنها را بر مى گردانند!
آنها شيعيانى هستند كه در دنيا به گناه آلوده شده و فريب شيطان را خورده بودند.
پيامبر(صلى الله عليه وآله) اين صحنه را نظاره مى كند، او شيعيان را مى شناسد و مى بيند كه چگونه در آتش تشنگى مى سوزند امّا نمى توانند خود را به كنار حوض كوثر برسانند.
اشك در چشمان درياى مهربانى حلقه مى زند، پيامبر اشك مى ريزد و مى گويد: بار خدايا! شيعيان على را مى بينم كه نمى توانند به كنار حوض كوثر بيايند.
آيا خداوند دوست دارد اشك چشمان بهترين دوست خود را ببيند؟
هرگز! خدا فرشته اى را مى فرستد تا پيام او را به پيامبر(صلى الله عليه وآله) برساند.
آن پيام چيست؟ پيام خدا اين است:
اى محمّد! من به خاطر تو اجازه مى دهم تا شيعيانِ على كه در دنيا مرتكب گناه شده اند از آب كوثر بنوشند.
پيامبر(صلى الله عليه وآله) خوشحال مى شود، چرا كه خداوند اجازه داده است. فرمان الهى صادر مى شود كه هركس شيعه على(عليه السلام) است مى تواند از آب كوثر بنوشد!
شيعيان گروه گروه در حالى كه اشك شوق به چشم دارند به سوى حوض كوثر مى آيند و از دستان پيامبر(صلى الله عليه وآله) و حضرت على(عليه السلام) سيراب مى شوند.[9]