يكى از شيعيان بعد از انجام حج به مدينه رفت تا با امام صادق(عليه السلام) ديدار كند، وقتى او نزد امام رفت امام به او فرمود: "آيا مى دانى كه خداوند براى حاجى چه ثوابى قرار داده است؟". او پاسخ داد: "نمى دانم".
امام فرمودند: "وقتى بنده اى به گرد خانه خدا طواف كند و دو ركعت نماز طواف را بخواند و بين صفا و مروه سعى كند، خداوند براى او شش هزار ثواب مى نويسد و شش هزار گناه او را مى بخشد و مقام او را شش هزار مرتبه بالا مى برد".
او از شنيدن سخن امام صادق(عليه السلام) تعجّب كرد و گفت: "آقاى من! اين ثواب بسيار زيادى است". امام به او رو كرد و گفت: "آيا مى خواهى كارى رابه تو ياد دهم كه ثواب آن از طواف هم بيشتر باشد؟". او پاسخ داد: "بله". امام فرمود: "كمك نمودن به برادر مؤمن و برآورده كردن حاجت او، نزد خدا بالاتر از ده حج مى باشد".[49]

* * *

اكنون از خود مى پرسم: وقتى حاجت يك مؤمن را برآورده كنم، خدا اين قدر به من پاداش مى دهد، پس اگر تلاش كنم تا به امام زمان كمك كنم و خواسته او را برآورده كنم به چه پاداشى مى رسم؟
من بايد با خود فكر كنم، خواسته هاى امام زمان را بشناسم و در مسير برآورده شدن آن، گام بردارم، اين گونه است كه آن حضرت از من راضى و خشنود مى شود و من لحظه به لحظه به خدا نزديك تر مى شوم.
مهم ترين خواسته امام زمان اين است كه ما براى ظهور آن حضرت دعا كنيم، از گناه و معصيت دورى كنيم و در مسير اطاعت خدا باشيم و بر سر پيمانى كه با آن حضرت بسته ايم، باقى بمانيم.
وقتى تاريخ را مى خوانيم مى بينم كه مردم بعد از پيامبر، حجّت خدا را از ياد بردند و به سوى دشمنان امام زمان خود شتافتند، آنان در فتنه اى بزرگ افتادند و خيال كردند كه راه خوبى را پيش گرفته اند، در حالى كه با گذر زمان فهميدند هم دنيا و هم آخرت خود را از دست دادند، مردم كوفه هم براى امام حسين(عليه السلام) نامه نوشتند، هيجده هزار جنگجو با مسلم بن عقيل بيعت كردند، امّا وقتى كه شرايط سخت پيش آمد، هيچ كدام از آنان بر پيمان خود وفا نكردند.
امروز روزگارى است كه امام از ديده ها پنهان است، او در زندان غيبت است. آن حضرت به هر كدام از پيامبران، شباهتى دارند، شباهت او به يوسف(عليه السلام)اين نكته است:
"و امّا من يوسف فالسّجن".
در زندانى بودن!
همان گونه كه يوسف به زندان افتاد، امروز حجت خدا در زندان غيبت گرفتار است. آن حضرت، همانند پدرى مهربان براى ماست. اگر پدر ما در زندان باشد، ما چه حالى داريم؟ بيش از هزار سال است كه امام ما در زندان غيبت به سر مى برد، ما چقدر به اين موضوع فكر كرده ايم؟ چقدر تلاش كرده ايم آن حضرت را يارى كنيم؟ شيعه واقعى كسى است كه تشنه امام خود باشد، سوزِ دورى از امام خود را داشته باشد.