آقاى سُنّى! تو گفته اى كه چرا تا قبل از سال 1371 شمسى، در تقويم ها، شهادت فاطمه(عليها السلام) ذكر نشده بود:
سال 1371، مجلس، پس از 1400 سال، ناگهان به راز مهمّى پى بردند و آن اين كه حضرت فاطمه فوت نكرده بلكه شهيد شده است. اين جا بود كه نمايندگان مجلس اعلام كردند از اين پس در تقويم ها به جاى وفات از كلمه شهادت استفاده كنند و اين روز را تعطيل اعلام نمودند.
تو مى گويى قبل از اين، در تقويم ها نوشته شده بود: "وفات فاطمه(عليها السلام)". و اين دليل مى شود براى اين كه فاطمه(عليها السلام) به مرگ طبيعى از دنيا رفته است.
حالا از تو سؤال مى كنم: آيا يك قانون است يا فقط درباره فاطمه(عليها السلام) صدق مى كند؟
نمى دانم منظورم را متوجّه شدى يا نه؟
حرف من اين است: اگر تو در كتابى ديدى كه درباره مرگ يك نفر از كلمه "وفات" استفاده كردند، چه مى گويى؟ آيا قبول مى كنى كه او به مرگ طبيعى از دنيا رفته است.
تو در تقويم هاى سال هاى قبل خواندى كه در آن نوشته شده بود: "وفات فاطمه(عليها السلام)"، و به خاطر همين، نتيجه گرفتى كه فاطمه(عليها السلام) به مرگ طبيعى از دنيا رفته است و ماجراى هجوم به خانه او دروغ است.
خوب، تو هر جا به كلمه "وفات" برخورد كردى، بايد قبول كنى كه منظور از آن مرگ طبيعى است. اكنون با هم كتاب هاى خود شما را مطالعه كنيم!
? ? ?
آقاى سُنّى! سال هاست شنيده ام كه شما مى گوييد عثمان مظلوم است، عدّه اى به خانه او حمله كردند و او را كشتند!
من اين حرف ها را بارها و بارها شنيده ام. امروز خدا را شكر مى كنم كه با قانون تو آشنا شدم. قانون تو، قانون خوبى است! من مى خواهم به تو جايزه بدهم.
آيا مى دانى اين نويسندگان در كتاب هاى خود، عبارت "وفات عثمان" را آورده اند؟
1 ـ علامه اُندُلسى (قرن پنجم در كتاب التمهيد ج 7 ص 62).
2 ـ استاد سَمَرقَندى (قرن ششم در كتاب تحفة الفقهاء ج 1 ص 248).
3 ـ علامه نَوَوى (قرن هفتم، در كتاب المجموع ج 1 ص 247).
اكنون تو بايد طبق همان قانون خودت، قبول كنى كه عثمان هم به مرگ طبيعى از دنيا رفته است.
? ? ?
سال هاست كه شما مى گوييد عُمَر به دست يك ايرانى كشته شد، اى واى! عُمَر كشته شد! خليفه پيامبر كشته شد!
واقعاً تو قانون خوبى اختراع كردى، گوش كن! اين نويسندگان در كتاب هاى خود عبارت "وفات عُمَر" را آورده اند:
1 ـ علامه بَلاذُرى (قرن سوم در كتاب فتوح البلدان ج 1 ص 364).
2 ـ استاد طَبرى (قرن چهارم در كتاب تاريخ طَبرى ج 3 ص 229).
3 ـ استاد طَبرانى (قرن چهارم در كتاب المعجم الكبير ج 25 ص 86).
4 ـ علامه نَوَوى (قرن هفتم در كتاب شرح مسلم ج 12 ص 205).
5 ـ استاد ذَهَبى (قرن هفتم در كتاب سير اعلام النبلاء ج 5 ص 132).
تو بايد قبول كنى كه عُمَر هم به مرگ طبيعى از دنيا رفته است!
? ? ?
آقاى سُنّى! يك سؤال از تو دارم: جعفرطيّار (برادر على(عليه السلام)) چگونه از دنيا رفت؟ هيچ كس شك ندارد كه او در جنك موته به دست دشمنان اسلام شهيد شد، دشمنان ابتدا دو دست او را قطع كردند و سپس او را به شهادت رساندند.
اكنون مى خواهم نكته اى را براى تو بگويم: وقتى به اين كتب شما مراجعه مى كنم، مى بينم كه نوشته اند "وفات جعفر".
بيا اين كتاب ها را با هم مطالعه كنيم:
1 ـ استاد حاكم نيشابورى (در كتاب المستدرك ج 3 ص 41).
2 ـ استاد ابن ابى شَيبه (در كتاب المصنف ج 3 ص 256).
3 ـ استاد طَبرانى (كتاب المعجم الكبير ج 2 ص 108).
4 ـ استاد ابن اثير (كتاب اسد الغابه ج 1 ص 289).
5 ـ استاد ذَهَبى (كتاب سير اعلام النبلاء ج 1 ص 212).
6 ـ استاد ابن حَجَر (كتاب الاصابة ج 1 ص 594).
اين شش نفر كه نام بردم همه از دانشمندان اهل سنّت هستند، طبق قانون تو، همه آن ها بايد دروغگو باشند، زيرا "شهادت جعفر" را "وفات جعفر" نوشته اند.
مى بينم كه تو مى خواهى حرف با من بزنى، تو مى گويى واژه "وفات"، به اين معنى است كه يك نفر از اين دنيا برود، وقتى زندگى فردى به پايان مى رسد، مى گويند او وفات كرده است، فرقى نمى كند او به مرگ طبيعى مرده باشد، يا كشته و شهيد شده باشد.
نويسندگانى كه گفتند: "وفات عُمَر" منظورشان، كشته شدن عُمَر بوده است، زيرا كلمه وفات، به معناى كشته شدن هم استفاده مى شود. آنانى كه گفته اند: "وفات جعفر"، منظورشان "شهادت جعفر" بوده است.
من حرف تو را قبول مى كنم، امّا تو هم بايد قبول كنى كه اگر در تقويم ها نوشته شده بود "وفات فاطمه(عليها السلام)"، منظور "شهادت فاطمه(عليها السلام)" بود.