امام زمان برنامه لشكر خود را معيّن نموده است، اوّلين هدف اين لشكر، رهايى شهر مدينه از دست طاغوت است.
درست است كه سيصد هزار نفر از سپاه سفيانى در بيابان "بَيْدا" به زمين فرو رفتند; امّا هنوز گروهى از طرفداران سفيانى در مدينه باقى مانده اند و اين شهر را در تصرّف خود دارند.
گوش كن ! آيا اين صدا را مى شنوى؟
ــ هيچ كس همراه خود آب و غذا برندارد.[123]
اين دستور امام است كه به لشكر ابلاغ مى شود.
اين تنها لشكر دنياست كه به "واحد تداركات" نياز ندارد !
آخر مگر مى شود لشكرى با بيش از ده هزار سرباز در اين گرماى عربستان هيچ آب و غذايى همراه نداشته باشد.
امام براى رفع تشنگى لشكر خود چه برنامه اى دارد؟
چه مى شد اگر هر كسى مقدارى آب و غذا با خود برمى داشت؟
دوست خوب من ! آيا موافقى همراه اين لشكر برويم؟
تو خود مى دانى كه ما هم بايد اين دستور را عمل كنيم و آب و غذا با خود برنداريم.
ظاهراً موافقى كه به سفر خود ادامه بدهيم باشد; امّا به من قول بده اگر تشنه ات شد، از من آب نخواهى !
لشكر بزرگ حق، آماده حركت است...
هر لشكر و سپاهى براى خود، يك شعارى را انتخاب مى كند به نظر شما شعار اين لشكر چيست؟
گوش كن ! همه لشكر يك صدا فرياد مى زنند: يا لَثاراتِ الحُسَيْنِ; اى خون خواهان حسين(عليه السلام)![124]
امام مى داند كه صدها سال است شيعه براى امام حسين(عليه السلام) اشك ريخته است. آرى، اين نام حسين(عليه السلام) است كه دل ها را منقلب مى كند.
من در اين ميان به فكر فرو مى روم كه اين لشكر چگونه شعار خود را خون خواهى امام حسين(عليه السلام) قرار مى دهد در حالى كه بيش از هزار سال است كه يزيد و سپاهيان او مرده اند؟
اين يك قانون الهى است كه اگر خون مظلومى در شرق دنيا ريخته شود و كسى در غرب زمين به اين كار راضى باشد، او هم شريك جرم محسوب مى شود.[125]
اگر چه يزيد و يزيديان مرده اند; امّا امروز گروه هاى بسيارى هستند كه به كار يزيد افتخار مى كنند !
سفيانى و سپاهيان او، ادامه دهنده راه يزيد هستند، اگر يزيد، امام حسين(عليه السلام) را شهيد كرد، امروز سفيانى كه در شهر كوفه است، هر كس را كه نامش حسين است، شهيد مى كند.[126]