امام صادق(عليه السلام) به يكى از يارانش چنين فرمود: "روزگارى فرا مى رسد كه مهدى(عليه السلام) از ديده ها پنهان مى شود و مردم از او خبرى ندارند، در آن روزگار، چشم هاى مؤمنان بر مهدى(عليه السلام) گريه مى كنند".
آرى، اين سخن اشاره دارد كه نشانه اهل ايمان اين است كه بر مهدى(عليه السلام)گريه مى كنند و بر بلاها، مصيبت ها و گرفتارى هاى آن حضرت، اشك مى ريزند، اين اشك بر امام است كه باعث رشد و كمال آنان مى شود و آنان را در برابر موج بى خيالى ايمن مى كند، روزگارى كه همه به دنبال دنيا مى روند و دل به رهبران دروغين مى بندند گروهى هستند كه استوار در اين ميدان ايستاده اند و شك ها و ترديدها در دل آنان راهى ندارد، آنان به يقين رسيده اند و اين اشك چشم آنان را توانمند كرده است. يقين قلبى آنان همانند درختى است كه هر روز از اشك چشمشان، سيراب شده است، اين اشك آنان را از شك ها و ترديدها، بيمه كرده است، براى همين است كه اشك بر امام نشانه ايمان شمرده شده است.
اكنون از تو سوالى مى پرسم: آيا افرادى را ديده اى كه شش امامى هستند؟ آنان براى امام حسين(عليه السلام)گريه مى كنند و به سر و صورت مى زنند و عزادارى مى كنند، ولى آنان فقط به شش امام باور دارند، (متأسفانه عدّه اى از بزرگان آنان به امام رضا(عليه السلام) جسارت ها كرده اند)، آنان هر چند براى امام حسين(عليه السلام)گريه كنند و به كربلا بيايند از دايره ايمان بيرون هستند، هر كس امام زمان خودش را نشناسد به مرگ جاهليت از دنيا مى رود، اين حديث پيامبر است، پس كسانى كه شش امامى هستند روى سعادت و رستگارى را نمى بينند.
اكنون روشن شد كه گريه بر امام حسين(عليه السلام) به تنهايى نمى تواند نشانه ايمان باشد، زيرا افرادى مانند شش امامى ها كه در مسير باطل هستند نيز براى امام حسين(عليه السلام) گريه مى كنند، امّا گريه براى مظلوميّت و غربت مهدى(عليه السلام)نشانه ايمان است. فقط مومنان واقعى بر آن حضرت گريه مى كنند.

* * *

اگر در روزگار غيبت براى امام غريب خود، اشك نريزى خودت ضرر كرده اى، در روزگارى كه شيطان همه سپاهش را به ميدان آورده است تو با سلاح اشك مى توانى به جنگ او بروى، آيا اين سخن حضرت على(عليه السلام)را به ياد دارى كه فرمود: "وَسلاحه البُكاء". آرى، سلاح تو فقط اشك تو است. در زمانه اى كه با بى رحمى، باورها را به تاراج مى برند، اگر چشم تو از اشك بر غربت امام، خيس نشود بدان كه به دام بى خيالى مبتلا مى شوى، غيبتِ امام براى تو عادى مى شود، اين گام اوّل است، شيطان قدم اول را خوب برداشته است، بترس كه گام هاى بعدى را هم بردارد...

* * *

هر چيزى، ثوابى مشخص و معين دارد، اگر نماز بخوانى خدا مقدار مشخصى به تو ثواب مى دهد، اگر روزه بگيرى باز هم ثواب معينى دارد، اگر حج بروى باز هم خدا به تو پاداش مشخصى مى دهد، اگر دو برادر با هم قهر كنند و تو آنان را صلح دهى باز هم ثواب مشخصى نزد خدا خواهى داشت، آرى، هر كار خوب و زيبايى در اين دنيا انجام بدهى، ثواب تو مشخص است (هر چند كه ثواب تو بسيار زياد باشد)، وقتى كربلا مى روى به هر قدمى كه بر مى دارى خدا به تو ثواب يك حج مى دهد، پس كربلا رفتن ثوابش، حد و اندازه دارد (هر چند ثواب آن هزاران هزار حج باشد).
آيا مى دانى ثواب اشك بر امام زمان، هيچ اندازه و مقدارى ندارد؟ امام صادق(عليه السلام) فرمودند: "ثواب هر كار خوبى، اندازه دارد، فقط ثواب اشك بر مظلوميّت ما است كه اندازه و مقدار ندارد".
اين حديث را "ابن قولويه" در كتاب "كامل الزيارات" نقل كرده است، او يكى از علماى بزرگ شيعه در قرن چهارم بود و در بغداد زندگى مى كرد، كسانى كه با كتاب هاى شيعه آشنايى دارند مى دانند كه كتاب او، يكى از معتبرترين و بهترين كتاب هاى شيعه است، اكنون تو مى دانى كه اين حديث را از چه كتاب معتبرى نقل كرده ام.

* * *

اكنون ديگر احساس مى كنم كه مهم ترين پيام زندگى ام را برايت بازگو كرده ام، اين شاهراهى است كه تو را به كمال مى رساند و تو را نزد خدا عزيز مى كند، وقتى براى مولاى غريب خود گريه مى كنى به عصاره همه خوبى ها وصل شده اى و هويّت اصلى خود را شكل داده اى، شيطان را فرسنگ ها از خود دور كرده اى، سوار آسانسور كمال شده اى، ثواب قطرات اشك چشم تو را هيچ فرشته اى نمى تواند بشمارد، وقتى ثواب آن نامحدود است، حتماً كمالى را هم كه به تو مى دهد نامحدود است.
تو كارهاى خوب زيادى انجام مى دهى تا به كمال برسى، امّا آن كارهاى خوب تا اندازه اى مى توانند تو را بالا ببرند، تنها چيزى كه مى تواند تو را به اوج كمال برساند اشك بر مهدى(عليه السلام) است، اين قطره اشك به ظاهر يك قطره كوچك است، ولى رازى در آن است كه مى تواند تو را بى نهايت بالا و بالا ببرد.