بهشت جايگاه بندگان خوب خدا است و هر كس در آن مسكن گزيند از غم و غصّه رها شده است و جز شادى و كاميابى در انتظار او نيست.
بهشت خانه زندگى و سلامتى است و هيچ ناراحتى در آن جا نيست. مؤمنان هر چه آرزو كنند برايشان آماده مى شود.
آيا مى دانى كه بهشت طبقه هاى متعدّدى دارد و هر كس به ميزان مقامى كه دارد در قسمتى از بهشت منزل مى كند و زندگى زيباى خويش را ادامه مى دهد.
آيا مى دانيد بالاترين طبقه بهشت كجاست؟ آرى، "عليّين" بالاترين جايگاه بهشت مى باشد و خانه رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و حضرت على(عليهم السلام) در آن جا مى باشد.[10]
مگر عشق رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و فرزندان او را به دل ندارى؟ آيا مى خواهى خداوند منزلى در "عليّين" به تو بدهد؟
فكرش را بكن، در بالاترين مرتبه بهشت، جايى كه منزلگاه عزيزان خدا است، قرار بگيرى!
آيا سعادتى بالاتر از اين مى توانى تصوّر كنى؟
دوست خوبم! منزل تو در "عليّين"، نشانه اين است كه بالاترين مقام ها را در دنياى معنويّت كسب كرده اى و توانسته اى در كنكور دنيا به بهترين رتبه دست پيدا كنى و براى همين خداوند بهترين ها را در آخرت به تو داده است.
فكر مى كنم كه ديگر اشتياق آن را پيدا كرده اى تا با هم راه رسيدن به اين سعادت را مورد بررسى قرار دهيم.
حتماً نام ابوحمزه ثمالى را شنيده اى؟!
ابوحمزه ثمالى يكى از ياران بسيار عزيز امام سجاد(عليه السلام) و امام باقر(عليه السلام) است. او همان كسى است كه دعاى امام سجاد(عليه السلام)در سحرهاى ماه رمضان را نقل كرده و براى همين آن دعا به نام "دعاى ابوحمزه ثمالى" مشهور شده است.
اكنون مى خواهم، برايت بگويم كه همين آقاى ابوحمزه از امام باقر(عليه السلام) اين سخن را نقل مى كند كه خلاصه آن، چنين است: "هر كس با پدر و مادر خود مهربان باشد و به آنها نيكى كند و در رفع احتياجات آنها بكوشد، خداوند در روز قيامت او را در عليّين جاى دهد و جايگاه او را بالاى همه جايگاه ها قرار دهد".[11]
به راستى اگر مشتاق هستى تا در بالاترين مقام بهشتى قرار بگيرى، برخيز و از همين الان برنامه اى براى خود بريز و طبق آن برنامه احترام ويژه اى از پدر و مادر خود بگير.
پدر و مادر، سرمايه اى هستند كه اگر از اين سرمايه خوب استفاده كنى، مى توانى پلّه هاى كمال را يكى پس از ديگرى طى كنى و خود را به آن جا برسانى كه در بهترين مرتبه بهشت در كنار دوستان عزيز خدا جاى بگيرى.
من مى دانم كه اين كار را مى كنى و از صميم قلب دست پدر و مادر خود را مى بوسى و خداى بزرگ را هم شكر مى كنى، از اين كه او به تو چنين سعادتى داده است كه با خدمت كردن، مهربانى نمودن و عشق ورزيدن به پدر و مادر به او نزديك شوى.