تو از آلمان به عراق آمده اى. درست است كه به زبان عربى تسلّط زيادى ندارى، امّا دوست دارى در مورد اسلام تحقيق كنى، مى خواهى بدانى كه اسلام چيست و چه حرفى براى گفتن دارد.
يك روز نگاهت به مجله اى مى افتد كه نام آن چنين است: "العلم"، يعنى مجله دانش. آن را برمى دارى و به طرح روى جلد آن دقيق مى شوى، نمى دانى چرا زيبايى آن تو را جذب مى كند. كلمه "العلم" را در وسط نوشته شده و چهار جمله ديگر در اطراف آن با خط نستعليق آمده است. آن جمله ها به زبان عربى است، آنها را با زحمت مى خوانى:
طَلَبُ العِلمِ فَريضَةٌ عَلى كُلِّ مُسلِم.
اطلُبوا العِلمَ مِنَ المَهدِ إِلى اللَّحدِ.
اطلُبوا العِلمَ وَلَو بِالصِّينِ.
الحِكمَةُ ضالَّةُ المُؤمِنِ.[32]
ازيكى از دوستانت مى خواهى تا آنها را براى تو ترجمه كند تا تو بفهمى كه معناى اين جمله ها چيست؟
با دقّت گوش مى كنى:
طلب علم بر هر مسلمانى واجب است.
از گهواره تا گور دانش بجوييد.
در طلب دانش باشيد اگر چه براى آن مجبور شويد به چين سفر كنيد.
علم و حكمت گمشده مؤمن است.
تو به فكر فرو مى روى، سؤال مى كنى كه اين سخنان را چه كسى گفته است؟
جواب مى شنوى كه اين ها سخنان پيامبر اسلام است. تو باور نمى كنى يعنى پيامبر اسلام به مسلمانان بيش از هزار سال پيش، چنين دستوراتى را داده است! پس چرا مسلمانان اين گونه از قافله علم عقب مانده اند؟ چرا؟ چه شد كه اين دستورات پيامبر خود را فراموش كردند و فقط به قسمتى از دين خود عمل كردند؟[33]
اى مستشرق آلمانى! با تو هستم! گوش كن! دين ما، بهترين اعمال شب قدر را كسب علم دانسته و يك ساعت در طلب علم بودن را بهتر از هزار سال عبادت مى داند، و امّا دين شما، گاليله را به جُرم تحقيق در مورد قانون جاذبه زمين، محاكمه و زندانى مى كند، اين چقدر تفاوت ميان ما و شماست؟ امّا چه شد زمانى كه به فكر تسخير ماه بوديد ما هنوز...
آرى! اوّلين كارى كه دشمنان ما كردند اين بود كه ما را نسبت به اسلام بيگانه كردند، سال هاست كه ما مسلمان هستيم و نمى دانيم مسلمانى چيست. قرآن مى خوانيم و نمى دانيم چه مى خوانيم.
ما بسيارى از جوانان خود را طورى تربيت كرده ايم كه ساعت ها وقت خود را صرف تلويزيون و سريال هاى آن مى كند، امّا حاضر نيست دقايقى به مطالعه كتاب بپردازد.
اى مستشرق آلمانى!
با تو هستم، گوش مى كنى يا نه؟ سخنانى را كه تو خواندى از پيامبر ماست، امّا آمار مطالعه كشور ما، كمتر از هشت دقيقه در روز است؟
پيامبر به ما ياد داده است كه همواره در جستجوى دانش باشيم، امّا وقتى ما مدرك خود را مى گيريم ديگر با كتاب و مطالعه خداحافظى مى كنيم. اين شعار ماست: ز گهواره تا گور دانش بجوى، امّا عمل ما چيز ديگر است: زِ گهواره تا مدرك، دانش بجوى!
افسوس كه ما از اسلام واقعى به دور مانده ايم! افسوس كه نگذاشتند ما بفهميم چه دين و آيينى داريم! افسوس كه عدّه اى دين را براى ما در شور و احساس خلاصه كردند!