حتماً برايت پيش آمده است كه يك كار خيلى كوچك را به خاطر خدا انجام مى دهى و بعد از مدّتى مى بينى كه اين كار در چشم مردم بسيار بزرگ جلوه مى كند.
يك مثال مى زنم تا منظورم را بهتر برسانم.
نزديك زمستان است و هوا رو به سردى مى رود به شما خبر مى دهند كه خانواده اى فقير نياز به بخارى دارند و نمى توانند آن را تهيّه كنند.
شما يك بخارى تهيّه مى كنيد و بدون اينكه كسى بفهمد براى آن خانواده مى فرستيد.
امّا بعد از مدّتى مى بينيد كه اين خبر در محل مى پيچد و مردم به اين كار شما آفرين مى گويند.
شما تعجّب مى كنى، چون اين كار به نظرتان كار كوچكى بود كه ارزش اين همه تعريف و تشويق را نداشت.
آرى، درست است اين كارى كوچك بود، امّا چون با اخلاص همراه شد در درگاه خدا كار بزرگى، حساب شد.
آيا مى خواهى با يكى از قانون هاى خدا آشنا شوى؟
وقتى تو كارى (هر چند كوچك) را به خاطر خدا انجام بدهى خدا آن را در نظر مردم بزرگ جلوه مى دهد.
از طرف ديگر اگر كسى كار بزرگى را انجام بدهد ولى قصد او خودنمايى و ريا باشد خداوند آن كار را در نظر مردم كوچك جلوه مى دهد.[10]
آرى، قلب ها در دست خدا است و او است كه مى تواند كسى را عزيز و بزرگ كند، همان طور كه او مى تواند كسى را ذليل و خوار كند.
ما بايد تلاش كنيم تا در همه كارهاى زندگى خود اخلاص داشته باشيم و بدانيم كه كارى كه همراه با اخلاص باشد كوچك نيست بلكه آن كار خيلى بزرگ است.