شيطان دشمن سعادت انسان است، او سوگند ياد كرده است كه انسان ها را گمراه كند و به خاك سياه بنشاند، براى همين او همه تلاش خود را به كار مى برد، او شيعيان را به حال خود رها نمى كند، بلكه براى گمراهى آنان بيشتر تلاش مى كند، من به خدا پناه مى برم از دست وسوسه هاى اين دشمنى كه لحظه اى غافل نمى شود، او هر لحظه به دنبال گمراهى من است، او مى داند كه باور و اعتقاد من چقدر ارزش دارد، او مى داند من چه گوهر ارزشمندى در دست دارم، پس تلاش مى كند تا من آن را از دست بدهم و به جاى "ايمان" به سوى "شك" و "ترديد" گام بردارم.
به راستى من چه بايد بكنم؟ در مقابل اين شيطان چه كارى از دست من بر مى آيد؟ هيچ چيز بهتر از راستگويى نيست، به ياد دارم كه يك بار نااميد شدم وقتى قدرت شيطان را ديدم كه چگونه با روح و جان من بازى مى كند و چنان بر من هجوم مى آورد كه من تاب و توان مقابله با او را ندارم، اين نااميدى از مبارزه با شيطان، درد جانكاهى براى من بود، اينجا بود كه از تو كمك خواستم تا يارى ام كنى و يارى تو به من رسيد و مرا نجات داد، يارى تو، آشنايى من با اين حديث پيامبر بود كه چقدر زيبا و اميدبخش است.
روزى از روزها پيامبر به يارانش فرمود: آيا مى خواهيد كارى كنيد كه شيطان از شما خيلى دور شود؟ فاصله مشرق زمين تا مغرب آن چقدر است؟ آيا مى خواهيد شيطان به همين اندازه از شما فاصله بگيرد؟ بدانيد كه روزه گرفتن، صورت شيطان را سياه مى كند، صدقه دادن، كمر او را مى شكند، دوستى در راه خدا و همكارى در كار نيك، اميدش را نااميد مى كند، وقتى شما از گناهان خود استغفار مى كنيد رگِ قلب او را پاره مى كنيد.
چه راه حل زيبايى! اگر من اين كارها را انجام بدهم، شيطان از من فاصله مى گيرد، من اكنون خدا را شكر مى كنم كه هر روز صبح براى سلامتى تو، صدقه مى دهم، اين چه توفيق بزرگى بود و من خبر نداشتم كه صدقه دادن باعث شكستن كمر شيطان مى شود، وقتى من به نيّت سلامتى تو، صدقه مى دهم اثر و قدرت آن خيلى زيادتر مى شود، از امروز به بعد تصميم مى گيرم هرگز از صدقه دادن براى سلامتى تو، غافل نشوم، دوستان و فرزندان خود را هم به اين كار تشويق مى كنم.
امّا آنچه اميد شيطان را نااميد مى كند و قدرت او را به سمت نابودى مى برد محبت و دوستى در راه خداست، به راستى كدام دوستى در راه خدا از دوست داشتن تو، بهتر است؟ من تو را به خاطر اين كه خدا تو را امام من قرار داده است دوست دارم، محبتى كه به تو دارم جلوه اى از محبت خداست، خدا را به خاطر اين نعمت شكر مى كنم، از طرف ديگر وقتى من براى ظهور تو دعا مى كنم محبت خود را نشان مى دهم، آرى، هر كس كه براى ظهور تو دعا مى كند، دوستى اش را به نمايش مى گذارد و در بهترين كارِ نيك (كه همان ظهور توست) همكارى مى كند، او با اين كار شيطان را از خود نااميد مى كند و شيطان از او دور مى شود، اين گونه است كه ديگر اثرى از وسوسه هاى او باقى نمى ماند و شك ها و تريدها از بين مى رود.
به راستى كه چقدر اين سخن، نور اميد را در دل ها زنده مى كند، شيطان و ياران او هر قدر مى خواهند تلاش بكنند، امّا ما را غم و غصه اى نيست، وقتى براى تو دعا مى كنيم با همين دعا، سپاه شيطان را شكست مى دهيم، آنان را بيچاره مى كنيم، هر كس اين نكته را بداند ديگر مى فهمد چرا شيطان اين قدر تلاش مى كند تا مردم از دعاى ظهور غافل شوند، زيرا دعا براى ظهور است كه اثر اقدام هاى شيطان را از بين مى برد و اميد شيطان را نااميد مى كند.

* * *

"اسحاق بن عمّار" يكى از ياران امام صادق(عليه السلام) بود، يك روز آن حضرت به او فرمود: "اى اسحاق! تا آنجا كه مى توانى به مؤمنان نيكويى كن، هر كس به مؤمنى نيكويى كند بايد بداند كه با اين كار خود قلب شيطان را به درد آورده است".
مولاى من! نيكويى به مؤمن و يارى كردن او، قلب شيطان را به درد مى آورد و او را نااميد مى كند، پس وقتى من براى تو دعا مى كنم، قلب شيطان را به درد مى آورم زيرا دعا كردن براى تو، نيكويى كردن به تو و يارى نمودن توست و تو سرور و آقاى مؤمنان هستى، پس با يارى تو قلب شيطان بيشتر به درد مى آيد.