مادر امام هادى(عليه السلام)

تو در كشور "مراكش" در شمال غربى آفريقا به دنيا آمدى، نام تو "سَمانه" است، اين كلمه يك كلمه فارسى است، گويا اين نام را پدر و مادر تو از تاجران ايرانى كه به مراكش سفر مى كردند فراگرفته اند، اصل اين كلمه "آسمانه" بوده است و به معناى كسى است كه عزّت و افتخار او به بلنداى آسمان خواهد بود.
آرى، پدر و مادرت تو را به اين نام نهادند زيرا آرزو داشتند نام و ياد تو به بلنداى آسمان باشد كه همين طور هم شد و تو مادر امام هادى(عليه السلام) هستى و سه امام شيعه از نسل توست...
تو را از مراكش به مدينه (به عنوان كنيز) آورده اند و اكنون امام جواد(عليه السلام) تو را آزاد مى كند و سپس با تو ازدواج مى كند، تو در مكتب امامت آن قدر رشد مى كنى كه لقب "سيّده" را به تو مى دهند (تو سرور زنان زمان خود مى شوى و مادر همه فضيلت ها). هيچ زنى به زهد و تقواى تو نمى رسد، بيشتر روزها روزه مستحبى مى گيرى و شب ها تا پاسى از شب به عبادت مى پردازى.
و سرانجام وعده خدا محقق مى شود و تو حامله مى شوى، اين خبر مايه خوشحالى اهل بيت(عليهم السلام) مى شود، و بعد از مدّتى امام هادى(عليه السلام) به دنيا مى آيد، وقتى امام جواد(عليه السلام) فرزندش را در آغوش مى گيرد خدا را شكر مى كند، پس در گوش او اذان و اقامه مى گويد، روز هفتمِ تولد او گوسفندى را براى او عقيقه مى كند.
آرى، امام دهم شيعه در آغوش تو رشد مى كند، تو مايه افتخار زنان مى شوى و چه افتخارى برتر از اين كه سه امام شيعه از نسل توست...