اين قسمت سومى است كه من از زيارت نامه انتخاب كرده ام: "اى عبّاس! من پيرو شما هستم، زمانى كه دولت و حكومت شما فرا برسد، براى يارىِ كردن شما، آماده ام".
دولت و حكومت اهل بيت(عليهم السلام) چه زمانى است؟
اين همان زمان ظهور مهدى(عليه السلام) است، من بايد براى يارى كردن مهدى(عليه السلام)آماده باشم. راهى كه عبّاس آن را پيمود، راه دفاع از امامت بود، امامت امروز در مهدى(عليه السلام) جلوه كرده است، درست است كه امروز مهدى(عليه السلام) در پس پرده غيبت است، امّا سرانجام ظهور مى كند...
بار خدايا! از تو مى خواهم تا به من توفيق دهى تا در لشكر امام زمان حضور يابم و انتقام خون حسين(عليه السلام) را بگيرم.
من آرزو دارم آن روز كه مهدى(عليه السلام) ظهور مى كند او را يارى نمايم، آن روز كه او با پرچمى بر خون نشسته در غم حسين(عليه السلام) مى آيد تا درد و داغ صدها ساله را التيام بخشد.
روز ظهور مهدى(عليه السلام)، روز پايان همه سياهى ها و پليدى ها خواهد بود، و چه شكوهى خواهد داشت آن روز! روزى كه مهدى(عليه السلام) كنار كعبه باشد و خدا فرشتگان زيادى را به مسجد الحرام مى فرستد.[61]
آن روز مسجد الحرام پر از صف هاى طولانى فرشتگان مى شود. جبرئيل با كمال ادب خدمت امام مى رسد و سلام مى كند و مى گويد: "اى سرور و آقاى من ! اكنون دعاى شما مستجاب شده است".[62]
مهدى(عليه السلام) رو به آسمان مى كند و با تو چنين سخن مى گويد: "بار خدايا! تو را حمد و ستايش مى كنم كه به وعده خود وفا كردى و ما را وارثِ زمين قرار دادى".[63]
بعد از آن، مهدى(عليه السلام) از جاى خود برمى خيزد و ياران خود را صدا زده و مى گويد: "اى ياران من ! اى كسانى كه خدا شما را براى ظهور من ذخيره كرده است به سويم بياييد".
با قدرت تو، ياران مهدى(عليه السلام) يكى بعد از ديگرى، خود را به مسجد الحرام مى رسانند. همه آن ها كنار درِ كعبه دور امام جمع مى شوند... امام به كعبه، خانه تو تكيه مى زند و اين آيه قرآن را مى خواند: (بَقيَّةُ اللهِ خَيرٌ لَكُم إِن كُنتُم مُؤمِنينَ).[64]
و سپس مى گويد: "من بَقيّةُ الله و حجّت خدا هستم".[65]
آرى! مهدى(عليه السلام) ذخيره خدا در روى زمين است. خدا پيامبران زيادى را براى هدايت بشر فرستاد، همه آنان تلاش زيادى براى هدايت بشر انجام دادند، ولى آن ها نتوانستند كه عدالت را در همه دنيا برقرار كنند. مهدى(عليه السلام)ذخيره خداست تا عدالت واقعى را در همه جهان برپا كند.
مدّتى مى گذرد، وقت آن فرا مى رسد كه لشكر مهدى(عليه السلام) به سوى مدينه حركت كند، هر لشكر و سپاهى براى خود، شعارى را انتخاب مى كند. وقتى لشكر مهدى(عليه السلام) مى خواهد حركت كند همه يك صدا فرياد مى زنند:
يا لَثاراتِ الحُسَينِ
اى خون خواهان حسين(عليه السلام)![66]
مهدى(عليه السلام) مى داند كه صدها سال است شيعه براى حسين(عليه السلام) اشك ريخته است. آرى! اين نام حسين(عليه السلام) است كه دل ها را منقلب مى كند...
خدايا! من دوست دارم كه آن روز در ميان آن لشكر باشم و همراه با آنان فرياد برآورم: "يا لَثاراتِ الحُسَينِ".
آيا مرا به اين آرزويم مى رسانى؟
شنيده ام كه تو گروهى از بندگان خوبت را كه از دنيا رفته اند، زنده مى كنى تا به آرزويشان برسند. آن ها زنده مى شوند و مهدى(عليه السلام) را يارى مى كنند.
اگر در تقدير تو چنين است كه من قبل از ظهور مهدى(عليه السلام) از دنيا بروم، از تو مى خواهم مرا زنده كنى تا امام خويش را يارى كنم...