در "ابوظبى" در ساحل خليج فارس زندگى مى كنى، درست است كه حكومت در آنجا در دست اهل سنّت است ولى تو در خانواده اى شيعه به دنيا آمدى، شما نسل در نسل، شيعه هستيد و عشق به اهل بيت(عليهم السلام) را در سينه دارى، هر سال به كربلا سفر مى كنى.
امسال هم تصميم دارى كه همراه با خانواده و خواهرت به كربلا بروى، براى تمديد گذرنامه به اداره پليس مراجعه مى كنى، پليس مدارك را مى گيرد و قرار مى شود كه هفته بعد، گذرنامه ها را به تو تحويل بدهند.
يك هفته مى گذرد، به اداره پليس مراجعه مى كنى، ولى گذرنامه ها را تحويل نمى دهند، با خود فكر مى كنى كه شايد هنوز گذرنامه ها آماده نشده باشد، چند روز صبر مى كنى، دوباره به اداره پليس مى روى ولى خبرى نمى شود، نزديك بيست روز از اين ماجرا مى گذرد، ديگر زمان زيادى تا اربعين نمانده است، شما نگران هستيد كه نكند به اين مراسم نرسى.
يك شب خواهر در خواب مى بيند كه همه با هم به حرم حُرّ رفته ايد و همراه خود، گوسفند نذرى برده ايد.
صبح كه مى شود خواهر به خانه تو مى آيد و خواب خود را براى تو بازگو مى كند، در همان لحظه اين نذر را مى كنى: "اگر امروز گذرنامه ها را به تو بدهند حتماً به حرم حُرّ بروى و گوسفندى را در آنجا ذبح كنى تا براى زائران غذا تهيه شود".
اكنون به اداره پليس مى روى، وقتى وارد اداره مى شوى مأمور پليس از جا بلند مى شود و از تو احترام زيادى مى گيرد و گذرنامه ها را تحويل تو مى دهد و از تو عذرخواهى مى كند، تو گذرنامه ها را مى گيرى و سريع مقدمات سفر را فراهم مى كنى.
بعد از چند روز تو در كربلا هستى، در حرم امام حسين(عليه السلام) سجده شكر به جا مى آورى، قبر شهداى كربلا را هم زيارت مى كنى، به حرم عباس(عليه السلام) هم مى روى، اكنون وقت آن است كه به حرم حُرّ بروى و نذر خود را ادا كنى، گوسفندى را خريدارى مى كنى، همراه با خانواده به سوى حرم حُرّ مى روى، وقتى به آنجا مى رسى، نگاهت به گنبد آن حرم مى افتد، اشك چشم تو جارى مى شود، پس گوسفند را به خادم آنجا تحويل مى دهى و خودت به سوى ضريح مى روى.