اسم من مُفضّل است و از ياران نزديك امام صادق(عليه السلام) مى باشم.
يك روز امام صادق(عليه السلام) مرا صدا زد و به من فرمود: اى مفضل! خوب به سخنانى كه مى گويم دقّت كن و آنها را براى برادران خوبم بازگو كن.
من به امام(عليه السلام) رو كردم و گفتم: برادران خوب شما چه افرادى هستند؟
امام(عليه السلام) در پاسخ فرمود: كسانى كه اشتياق كمك كردن به مردم را دارند!
براى من عجيب بود، امام(عليه السلام) از افرادى كه به ديگران كمك مى كنند، به عنوان برادران خوب خود ياد مى كند.
امام(عليه السلام) بعد از آن فرمودند: هر كس در اين دنيا يك حاجت برادر مؤمن خود را برآورده كند خداوند در روز قيامت صد هزار حاجت او را برآورده مى كند.[25]
اين سخن امام(عليه السلام)، يك پيام بسيار مهم بود، به طورى كه من آن را براى همه دوستان خود نقل كردم. هرگاه خودم نيز كارى داشتم كه بايد توسط ديگران انجام مى شد به آنها مى گفتم: آيا دوست نداريد از برادران خوب امام صادق(عليه السلام) باشيد؟
دوست من! ما مى توانيم با كمك كردن به ديگران از برادران خوب امام زمان(عليه السلام) بشويم، چرا كه ما اعتقاد داريم اهل بيت(عليهم السلام) همه يك نور هستند و كلام امام صادق(عليه السلام)، كلام امام زمان(عليه السلام) است.
امّا ما بايد به اين نكته مهم توجّه كنيم و آن اين است كه براى رسيدن به مقام برادرى با امام زمان(عليه السلام) بايد دقّت كنيم كه وقتى به ديگران كمك مى كنيم، حتماً اين كار را با عشق و اشتياق انجام دهيم.
اگر به ديگران كمك كنيم ولى شور و شوق لازم را نداشته باشيم به اين مقام دست نمى يابيم. اگر در حديث بالا دقّت كنيم، متوجّه مى شويم كه بر روى اشتياق در كمك كردن به ديگران تأكيد شده است.
پس با يكديگر عهد ببنديم چون كار خيرى براى فردى انجام مى دهيم حتماً با چهره اى گشاده و رويى باز اين كار را انجام دهيم به گونه اى كه شور و اشتياق انجام آن كار از ظاهر ما معلوم باشد زيرا فقط در اين صورت است كه شايسته مقام برادرى با امام زمان(عليه السلام) را خواهيم داشت.