روز قيامت در پيش است، و چه روزى است آن روز!
تشنگى بر همه غلبه پيدا مى كند، همه جا تاريك است و صداى ناله و ضجّه از هر طرف به گوش مى خورد.
آسمان شكاف برداشته و كوه ها متلاشى شده اند.
آتش جهنّم زبانه مى كشد و همه در هراسند كه نتيجه كار آنها چه خواهد شد.
حسابرسى شروع مى شود و نام هركس را كه مى خوانند به اعمال و كردارش رسيدگى مى كنند.
پلِ صراط در پيش رو است و همه بايد از روى آن عبور كنند!
پاى گروهى از مردم روى پلِ صراط مى لغزد و در آتش جهنّم مى افتند، آنها كسانى هستند كه در دنيا همواره گِرد گناه مى چرخيدند.
آرى، امروز، روزِ اضطراب است; روز نگرانى است!
خواننده محترم!
براى اضطرابِ روز قيامت چه كار مى توانيم بكنيم؟
خيلى دوست دارم كه قسمتى از سخن امام صادق(عليه السلام) را برايت بگويم:
اگر در اين دنيا براى رفع اضطراب و نگرانى برادر مؤمن خويش تلاش كنى و او را براى رفع مشكلش كمك نمايى، خداوند براى تو هفتاد و دو رحمت قرار مى دهد.
يكى از اين مهربانى ها را در اين دنيا به تو مى دهد و زندگى تو با آن رونق مى گيرد.
و هفتاد و يك رحمت را براى روز قيامت تو قرار مى دهد تا هرگاه دچار وحشت و اضطراب شدى با آن مهربانى هاى خدا آرام شوى.[22]
آرى، اگر مؤمنى را ديدى كه به خاطر گرفتارى نگران است و آرامش از او سلب شده است، فرصت را غنيمت شمار و براى رفع مشكل او تلاش كن و بدان كه خداوند به خاطر اين كار، در روز قيامت نگرانيت را برطرف خواهد نمود و آرامش را به تو ارزانى خواهد داشت.[23]