هنگامى كه در جامعه حضور پيدا مى كنيد و به روى مردم لبخند مى زنيد، بدانيد كه با اين كار خود باعث شادى قلب پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) مى شويد.
رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) فرمود:
هر كس كه مؤمنى را شاد سازد مرا شاد ساخته است و هر كس مرا شاد سازد خدا را شاد ساخته است.[12]
آيا در محيط خانه وقتى با همسر خود روبرو مى شويم لبخند مى زنيم يا اينكه غم و غصه هاى خود را براى لحظه ديدار همسر خود مى گذاريم؟
آيا شايسته است كه جامعه شيعه اين قدر در عطش عشق و محبّت بسوزد؟
آيا ما مايه افتخار امامان خويش هستيم؟
امام صادق(عليه السلام) فرمودند:
هرگاه يكى از شما مؤمنى را شاد نمايد، خيال نكند كه فقط آن مؤمن را شاد ساخته است، به خدا قسم ما را شادمان نموده، به خدا قسم رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم)را مسرور نموده است.[13]
از امروز به بعد بدانيد كه با لبخندى شيرين و يا كمك كردن به برادر مؤمن، مى توانيد مولاى خود حضرت على(عليه السلام) و ديگر ائمه اطهار(عليهم السلام) را شاد سازيد.
آن لحظه كه شادى به قلب همسر، فرزند و دوست با ايمانتان مى نشانيد بدانيد كه همان لحظه، اين شادى بر قلب نازنين رسول خدا(صلى الله عليه وآله وسلم) و ائمه اطهار(عليهم السلام) هم مى رسد.
و شما خود مى دانيد كه هيچ چيز در اين دنيا به اندازه شاد نمودن دل آن عزيزان ارزش ندارد.
اگر مى خواهيد امام زمان(عليه السلام) را شادمان سازيد، از همين امروز تصميم بگيريد با مردم با روى باز و لبخند روبرو شويد، چرا كه آن حضرت به همه شيعيان خود علاقه و محبّت دارد، چطور شما فرزند خودتان را دوست داريد؟ آيا شادابى فرزندتان شما را شاد نمى كند؟
اگر ببينيد كه همه مردم، احترام فرزند شما را مى گيرند و به روى او لبخند مى زنند آيا خوشحال نمى شويد؟
خوب، امام زمان(عليه السلام) هم پدر معنوى جامعه شيعه مى باشد و همه ما چون فرزندانى براى آن حضرت هستيم، آرى، هر پدرى فرزندان خود را دوست دارد؟
اكنون كه شما با شيعيان مولايتان با روى باز و شادمانى برخورد مى كنيد و مى كوشيد به همه آنها لبخندى زيبا هديه كنيد، باعث مى شويد كه امام زمان(عليه السلام) خوشحال شود و به وجود شما افتخار كند.
خواننده محترم، حال كه سخن به اينجا رسيد من از شما سؤالى دارم:
آيا مى خواهيد به روى خدا لبخند بزنيد؟
حتماً از سخن من تعجب مى كنيد، آخر چگونه مى شود به روى خدا لبخند زد؟
پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) در حديثى فرمود:
آگاه باشيد هر كس برادر مؤمن خود را احترام كند، خدا را احترام نموده است.
آرى، هنگامى كه با برادر خود روبرو مى شويد و به روى او لبخند مى زنيد و با اين كار از او احترام مى گيريد بدانيد كه در واقع به روى خدا لبخند زده ايد و احترام خالق خويش را گرفته ايد.