من قدرى بايد فكر كنم، اگر قرار باشد مثلاً يك شبانه روز از عمر مرا به صورت فيلم مستند در آورند آيا در اين فيلم نشانه اى از دعا براى ظهور مهدى(عليه السلام) پيدا مى شود؟ آيا در شبانه روز، من لحظاتى را براى دعاى ظهور اختصاص مى دهم؟
بايد كمى فكر كنم، بايد زندگى خود را رنگ و بوى ديگرى بدهم، بايد زندگى من، با زندگى كسى كه اصلاً به مهدى(عليه السلام) باور ندارد فرقى داشته باشد! مگر آن حضرت از من نخواسته است تا زياد براى ظهور او دعا كنم؟ "زياد دعا كردن يعنى اين كه روزى صد بار براى ظهور دعا بنمايم".
بايد يك تصميم مهم بگيرم، وقتى نماز صبح، ظهر، عصر، مغرب و عشاء را مى خوانم سعى كنم در قنوت هر نماز، بيست بار چنين بگويم: "اللهمَّ عَجِّل لِوَليِّكَ الفَرَج" (اگر در قنوت اين كار را انجام ندادم، پس بعد از نماز، بيست بار اين ذكر را تكرار كنم). در اين صورت هر روز، صد بار براى آزادى امام خود از زندان گرفتارى ها دعا كرده ام.
اگر من نمى توانم روزى صد بار براى ظهور دعا كنم چقدر خوب است حدّاقل روزى سى بار دعا كنم زيرا كسى كه هر روز سى بار براى ظهور دعا كند، زياد براى ظهور دعا كرده است.
چقدر خوب است هر روز صبح، دعاى عهد را بخوانم، دعاى عهد تجديد پيمان با امام زمان و درخواست تعجيل در ظهور آن حضرت است. تلاش كنم در فرصت هاى مناسب زيارت آل ياسين را بخوانم، اين زيارت، مناجات با امام زمان و زيارت آن حضرت و يك دوره معارف مكتب تشيّع است. در نماز شب هم به ياد آن حضرت باشم و از طولانى شدن دوران غيبت به خدا شِكوه كنم و در روزهاى جمعه دعاى ندبه را بخوانم و با آن حضرت نجوا كنم.
چطور وقتى شب عاشورا مى شود به دنبال مجلس روضه هستم، به دنبال اين هستم تا كسى براى من روضه بخواند، در روزهاى جمعه بايد به دنبال كسى باشم كه براى من روضه غربت مهدى(عليه السلام) را بخواند و من با او گريه كنم و فرياد برآورم، اين نكته در دعاى ندبه آمده است: "هَلْ مِنْ معُينْ فَاُطيلَ مَعَه العَويلَ وَ البُكاء"، "آيا كسى هست مرا يارى كند تا با او گريه و ناله را طولانى كنم".

* * *

همه ما شنيده ايم كه امام رضا(عليه السلام) به يكى از شيعيانش كه "ابن شَبيب" بود چنين فرمود: "اگر مى خواهى براى چيزى گريه كنى پس بر حسين(عليه السلام) گريه كن". شيعيان در طول تاريخ به اين سفارش امام رضا(عليه السلام)عمل كردند و به خوبى و زيبايى اين سفارش آن حضرت را تبديل به فرهنگ عمومى كردند، شكر خدا كه شيعه در هر جاى جهان باشد، براى امام حسين(عليه السلام)مجلس روضه مى گيرد، روضه خوان روضه مى خواند و مجلس عزا برپا مى شود، اشك ها جارى مى شود، آن وقت است كه رحمت خدا نازل مى شود و گناهان بخشيده مى شود. در پايان مجلس هم معمولاً غذايى به شركت كنندگان داده مى شود.
اما من در اينجا مى خواهم از سفارش ديگر امام رضا(عليه السلام) سخن بگويم، به اين سخن دقّت كن: "أَنَّهُ كَانَ يَأْمُرُ بِالدُّعَاءِ لِلْحُجَّةِ صَاحِبِ الزَّمَانِ"، يعنى امام رضا(عليه السلام) بارها و بارها به شيعيان امر مى كرد كه براى صاحب الزمان دعا كنند. به راستى چه شده است كه عدّه اى به اين سفارش امام رضا(عليه السلام) كمتر اهميّت مى دهند؟ امام رضا(عليه السلام) نه يكبار بلكه بارها و بارها خواسته اند ما براى مهدى(عليه السلام) دعا كنيم.

* * *

اين پيام مهدى(عليه السلام) براى شيعيان است: "براى ظهور من بسيار دعا كنيد كه بسيار دعا براى ظهور كردن، گشايش امور خودتان است". ما بايد به اين پيام بسيار اهميّت بدهيم، انتظار امام از ما، "زياد دعا كردن" است، ما بايد براى ظهورش، زياد دعا كنيم.

* * *

"اللهمَّ عَجِّل لِوَليِّكَ الفَرَج"
خيلى از ما اين جمله زيبا را بازگو مى كنيم ولى نمى دانيم كه اين جمله، يادگارى از امام صادق(عليه السلام) است، البته جمله آن حضرت دو كلمه ديگر هم اضافه دارد كه بهتر است آن دو كلمه را هم بازگو كنيم و چنين بگوييم:
"اللهمَّ عَجِّل لِوَليِّكَ الفَرَج و العافية و النصر"، يعنى: "خدايا تو مهدى(عليه السلام)را از زندان غيبت آزاد بگردان و هر چه زودتر به او عافيت و يارى عطا كن!".
"عافيت" يعنى چه؟ يعنى بلاها را از آن حضرت دور كن! پس از اين جمله معلوم مى شود كه الان مهدى(عليه السلام) در سختى و بلا گرفتار است و ما بايد دعا كنيم كه هر چه زودتر آن بلاها و گرفتارى ها از آن حضرت دور شود.