يك روز يكى از دوستان جوانم (كه هنوز ازدواج نكرده بود) به خانه ما آمد، و ديد كه پسر كوچكم مرا صدا مى زند و مرا "بابا" خطاب مى كند اما من جواب او را نمى دهم.
او به من اعتراض كرد كه چرا جواب اين بچه را نمى دهى، حيفت نمى آيد كه اين بچه به اين قشنگى تو را صدا مى زند و تو فقط به او نگاه مى كنى !
آيا شما مى دانيد من چه پاسخى به مهمان خود دادم؟
من با شنيدن صداى فرزندم، عشق مى كردم، در تمام دنيا، او تنها كسى بود كه مرا "بابا" خطاب مى كرد، اين براى من خيلى لذت بخش بود.
وقتى من اين صدا را مى شنيدم به فكر فرو مى رفتم كه خدا چقدر به من نعمت داده است، خيلى ها حاضرند همه دنيا را بدهند و در عوض بچه اى داشته باشند كه آنها را "بابا" صدا بزند.
من با زبان بى زبانى به پسرم مى گفتم: باز هم صدايم بزن كه لذت و صفاى زندگى من همين صدا زدن توست.
من در آن لحظه كه جواب پسرم را نمى دادم، داشتم با او عشق بازى مى كردم.
البته در نهايت كودك خود را در آغوش گرفتم و اورا غرق بوسه كردم.
اما آن دوست من، چون هنوز بابا نشده بود، اين چيزها را درك نمى كرد، آرى بايد "بابا" بشوى تا بدانى كه چه صفايى دارد.
خدايا به حقِ عزيزان خودت، به همه آنانى كه آرزو دارند فرزندى داشته باشند، فرزند صالح عنايت نما، آمين.
خوبِ من ! اگر خدا را صدا زدى و او جواب تو را كمى ديرتر داد ناراحت نباش !
در يكى از احاديث، چنين مى خوانيم:
وقتى بنده اى دعا مى كند و خالق خويش را صدا مى زند، خداوند مى گويد:
اين صدايى است كه دوست دارم بشنوم !
به راستى كه خدا هم براى خودش چه عالمى دارد !
خدا دعاى مؤمن را با تأخير، اجابت مى كند چون صداى او را دوست دارد و به شنيدن آن، شوق و اشتياق دارد.
اين صداى بنده اوست كه به آسمان ها مى رسد، خداوند مى خواهد فرشتگان، صداى دلنواز بنده اش را بشنوند.
آرى، خدا چنين مى گويد:
بگذاريد اين صدا ادامه پيدا كند كه من عاشق اين صدا هستم !
بنده من دارد با من سخن مى گويد !
من جواب او را نمى دهم چون مى خواهم اين صدا را زياد بشنوم.[20]