درست است كه ما در عصر ارتباطات زندگى مى كنيم و با اينترنت و ديگر وسايل ارتباطى، ايده دهكده جهانى شكل گرفته است، امّا اگر خوب دقّت كنيم، مى بينيم كه خيلى از انسان ها، با وجود اين همه پيشرفت، در يك تشنگى عميق مى سوزند!
و اين تشنگى همان تشنگى عشق و صميميّت است، انسان نياز دارد كه مورد محبّت واقع شود و البتّه نه محبّتى كه روى صفحه تلفن همراه با دريافت پيام كوتاه ظاهر مى شود بلكه انسان تشنه محبّتى است كه با تمام وجود در قلب احساس شود و تمامى زواياى روح را روشن كند.
آرى فقط در سايه اين محبّتى كه احساس مى شود انسان به آسودگى و امنيّت روحى مى رسد و براى همين است كه ما از كودكى نياز به محبّت پدر و مادر داريم، البتّه نه محبّتى كه در قالب كلمات و سخنان باشد، ما نياز به آغوش گرم آنان داريم!
دانشمندان به اين نتيجه رسيده اند كه هر چه ميزان نوازش كودك و در آغوش گرفته شدن كودك توسط والدين بيشتر باشد آينده درخشان ترى در انتظار كودك است.
حال سؤال اين است كه براى رفع اين عطش چه بايد كرد و آيا اساساً مى توان طورى برنامه ريزى كرد كه جامعه دچار اين تشنگى نشود و همواره گل هاى وجود ما از آب گواراى محبّت سيراب شود؟
من با مطالعه احاديث اهل بيت(عليهم السلام) به نكته اى در مورد دست دادن آن ها با مردم برخورد كردم كه فكر مى كنم براى شما هم جالب باشد.
پيامبر هر زمان مى خواست دست بدهد از دست دادن گره اى استفاده مى كرد.[37]
حتماً پيش خود مى گوييد: دست دادن گره اى ديگر چيست كه ما تا به حال نشنيده ايم؟
در زبان عربى هنگامى كه انگشتان يك دست در ميان انگشتان دست ديگر قرار بگيرد از واژه اى استفاده مى كنند كه من از آن به "دست دادن گره اى" تعبير مى كنم.[38]
امّا روش دست دادن گره اى به اين صورت است كه قبل از دست دادن، تمام انگشتان دست راست خود را باز كنيد و پس از آن كه طرف مقابل هم انگشتانش را از هم فاصله داد، انگشتان خود را ميان انگشتان طرف مقابل قرار دهيد و محكم دست خود را به دستِ دوست خود گره بزنيد.
همين الآن برخيزيد، اگر در خانه نشسته ايد با فرزند يا پدر و مادر خويش اين گونه دست بدهيد و اگر در محيط كار هستيد دست همكار مهربان خود را اين طور در دست بگيريد و ببينيد كه چقدر احساس محبّت و صميميّت در ميان شما ايجاد مى شود.
آرى، يار در خانه و ما گرد جهان مى گرديم! در ميان ما افرادى هستند كه به دنبال راهى براى ايجاد صميميّت هستند، امّا من هنوز دانشمندانى كه در اين زمينه تحقيقاتى انجام داده باشند را نديدم و اينجا است كه ما به عظمت مكتب اسلام پى مى بريم.
شايد بتوان دست دادن گره اى را دست دادنِ پنج ستاره ناميد چرا كه پنج انگشت شما در دست مخاطب شما گره مى خورد و همچون ستارگانى در آسمان صميميّت نور افشانى مى كند و صفا و محبّت را در دل ها شكوفا مى نمايد.
آرى، اگر مى خواهيد به دنياى صميميّت وارد شويد، اگر مى خواهيد تا در كم ترين زمان ممكن، پيام عشق و محبّت خود را به ديگران منتقل كنيد دست دادن گره اى را فراموش نكنيد.
اين نوع دست دادن، چنگ زدن به محبّت الهى است، آرى، شما با تمام وجود، محبّتى كه به شما عرضه مى شود را چنگ مى زنيد و عمق احساس و محبتّى كه از قلب ديگران به شما ارزانى مى شود، درك مى كنيد.
خوب است در اينجا يك حديثى برايتان نقل كنم. امام باقر(عليه السلام) مى فرمايد: "هر گاه مسلمانى برادر خود را ملاقات كند و با او دست دهد و انگشتان خود را در بين انگشتان او قرار دهد، گناهان آن ها مى ريزد، چنانچه كه برگ درخت در فصل سرما مى ريزد".[39]
و به راستى اگر همه ما عادت كنيم كه اين گونه دست بدهيم، همواره موجى از صميميّت و نشاط، مهمانِ دل هاى ما مى گردد و گناهانمان فوج فوج بخشيده مى شود و چقدر به خدا نزديك مى شويم و انصافاً بايد گفت دست دادن گره اى، بهترين روش نزديكى دل ها به هم است.
بياييد با خودتان عهد ببنديد از همين امروز همواره گره اى دست بدهيد چرا كه هنگامى كه اين گونه دست مى دهيد ده انگشت به هم گره مى خورد و يك شاهراهى درست مى شود كه از هر قسمت آن، هزاران عشق و صفا رد و بدل مى گردد، هم خودتان انرژى مى گيريد; و هم به ديگران انرژى مى دهيد، هم محبّت مى گيريد و هم محبّت مى بخشيد.